پیامش به گوش سپهبد رسید

زخشم مهارک دلش بر دمید

فرستاده نزد مهارک رسید

ورا از بر تخت با تاج دید

به دارای کیوان هرمزد و شید

به بزم و به رزم و به بیم و امید

مهارک چو بشنید گرد آورید

سپه را چو تیره شب اندر رسید

خروشید چون پهلوان را بدید

یکی خنجر آبگون برکشید

سپهبد چو نزدیک هندو رسید

سمندش خروشید و اندر چمید

همانگاه تیره شب اندر رسید

جهان چادر تار بر سر کشید

مهارک چو تیره شب آمد پدید

سپه را برآن کوه گرد آورید

مهارک سپه را به هامون کشید

ز گرد سپه شد جهان ناپدید

به پیش اندرون جای خود برگزید

ز آوردگه گرد کین بر دمید

بخوانم یکایک دهم شان نوید

به گنج و به کشور به خوبی امید

ز کینه پرند آوری برکشید

خروشید و جوشید و اندر دمید

همی گفت کاندر جهان کس ندید

بدین گونه لشکر نه هم کس شنید

به تن برش جوشن همه بردرید

فرامرز یل تیغ کین برکشید

مهارک چو تیره شب اندر رسید

ز گردان هندی سواری ندید

ولیکن برابر صفی برکشید

بدان تا که دشمن به جا آورید

سپه را بدان سو ز هم بر درید

که پور و پدر همدگر را ندید

چو شیروی بانگ سپهبد شنید

ز اسب اندر آمد به سر او دوید

چو روی فرامرز یل را بدید

پیاده شد و آفرین گسترید

مهارک چو شد کشته و ناپدید

خبر زو به شهر بزرگان رسید