خوش آنک مست شوی تا بهانه برخیزد

تو باشی و من و شرم از میانه برخیزد

مکن زخواب دو نرگس چو بوسه دزدم

وگر نه فتنه یی از هر کرانه برخیزد

نهال عشق نشاندم به دل چو دانستم

[...]

از یار مکن ناله و لب بسته ز غم باش

گر همنفس آیینه یی حاضر دم باش

در پرده ناموس محبت نتوان یافت

ناموس خود آتش زن و چون شمع علم باش

در عشق فراغت طلبی همت پست است

[...]

چون شاخ گل آنروز که در خانه زینی

آشوب جهانی

و امروز که چون سرو سهی بزم نشینی

آشوب نشانی

گه با من دلسوخته شیرین تری از شهد

[...]

آب حیوان خوش بود و ان لعل لب زان خوشترست

در صفا آن لعل فاش از جوهر جان خوشترست

درج آن در دهان شد جان ما، دل خار خورد

از حسد کان در ز صد لؤلؤی عمان خوشترست

می خوشست اما باشک همچو مرجانم اگر

[...]

ای همه عالم بر تو بی‌شکوه

رفعت خاک در تو بیش کوه

نام تو زآن بر سر دیوان بود

کآتش بال و پر دیوان بود

شد به تو سردفتر جان نامزد

[...]

ای همه عالم بر تو بی‌شکوه

رفعت خاک در تو بیش کوه

نام تو زآن بر سر دیوان بود

کآتش بال و پر دیوان بود

شد به تو سردفتر جان نامزد

[...]

ساقی از آن چشمه کوثر نسیم

کآب رخ او داده ز گوهر بسیم

میکند آن آینه رو یاوری

تا تو در آن آینه روی آوری

در دل من بوی امیدست باز

[...]

ساقی از آن چشمه کوثر نسیم

کآب رخ او داده ز گوهر بسیم

میکند آن آینه رو یاوری

تا تو در آن آینه روی آوری

در دل من بوی امیدست باز

[...]