... در آنجا هم ار شد دگرگونه کار

سوی بادیه بند از آن مرز- بار

مرو زی عراق ای برادر مرو ...

... یکی بشنو ازمادرپیر پند

ز یثرب زمین بار هجرت مبند

زقتل خود ای شاه آخر زمان ...

... سروشان به فرمان آن تاجور

به گردون پریدند بار دگر

... وگرنه به دیدارت ای نامدار

شتابیدمی تاکنون چند بار

هم امروز بعد ازنماز پسین ...

... به پیش اندر افکند و بازش گشاد

دگر باره پیچید و بر سرنهاد

ز سوز تب آورد آوا بلند ...

... مگر بندم ازپای بگشایدا

همی کرد زینگونه تا چند بار

نیامد برون مسلم نامدار ...

... برای من این رنج بروی رسید

مر این بار در یاری من کشید

بود گنج اندر دم اژدها ...

... بدان شیر مرد از پی کارزار

شدند انجمن چار باره هزار

دوطفل خود آن هاشمی زاد گرد ...

... جم اهرمن سوز رزم آزمای

نشست ازبر باره ی باد پای

خروشان و جوشان چو ابر سیاه ...

... زجانت برآریم اکنون غریو

همین باره با خاک پست آوریم

تو ناپا کخو را به دست آوریم ...

... چو دارنده ی دژ فرا داد گوش

سراسیمه دروزاه ی باره بست

پر اندیشه اندر پس در نشست ...

... درختی بود زندگانی که مرگ

فرو ریزدش عاقبت بار و برگ

شکیبابی از داور دادگر ...

... پسرش آن دو تن را به همراه برد

شبانگه که خورشید بر بست بار

به ایوان مغرب ز مشرق دیار ...

... سیه شد جهان از کران تا کران

تو گفتی بلا بارد از آسمان

جهان گفتی اهریمن تیره روست ...

... به من کرد صهبای مینو سبیل

بگفت این و از این جهان بست بار

به خلد اندر آسوده شد شاد خوار ...

... کشان برد دژخیم نا هوشمند

سوی رود بار آن دو سرو بلند

که از خونشان خاک مرجان کند ...

... به پای دو شهزاده ی نیکخوی

به زاری بگفت ای دو فرخ تبار

زپیغمبر هاشمی یادگار ...

... بزد بوسه پور خلیفه عمر

شهش کرد بدرورد و فرمود بار

نهادند بر ناقه ی راهوار ...

... چو رفتند آن سروران ازنظر

یکی ویله برخاست بار دگر

جوانی مرآن جمله را پیشتاز ...

ازو نامه عبدالله نامدار

چو بگرفت بر باره گی شد سوار

به همراه یحیی بپیمود راه ...

... ابا آن دو پاسخ بدین گونه راند

که من بار دیگر به سوی حجاز

نیایم ازین ره که پیش است باز ...

گزین پور پیغمبر تاجدار

چو در بگشاد بار

یکی شیر ناگه ز هامون رسید ...

... که شاخ یلی رابهم درشکست

که بار دگر حمزه رابردرید

که باردگر دست جعفر برید

که کرد آنچه کردی تو روز نبرد ...

... به یاران خود گفت پس شهریار

به تازی هیونان ببندید بار

سوی مرز یثرب سپارید راه ...

چو گشتند لختی همی رهسپار

به قصر مقاتل گشادند بار

سپه بهر راحت فرود آمدند ...

... به دهلیز او نیزه ای استوار

ودیگر یکی باره ی راهوار

پژوهش نمود از خداوند آن ...

... زآسیب آنم رها ساختی

همان تیغ و آن باره ی باد پای

تو را بخشم ای داور رهنمای ...

از آن شد پیاده شه حق پرست

به زین دگر باره گی بر نشست

چنین تا به شش اسب را شد سوار ...

... بود غاضریات این سرزمین

کز آن باره ی شاه شد سهمگین

بفرمود فرزند خیر البشر ...

... بفرمود آن خسرو کم سپاه

گشایید بار اندر این سرزمین

که ماراست منزلگه آخرین ...

... فتاد اندر این پهنه مارا گذار

فرود آمداز باره آن شهریار

نهاد آن خدیو زمین و زمن ...

... زمین را نکو بینی از کارگاه

تو گویی درآن چرخ زد بارگاه

زنو گشت پر برگ و برشاخ ها ...

... مرا مانده چهر از غم یار زرد

چه شادی مرا زانکه گل شد به بار

که در دیده ام هست یک دشت خار ...

... دراو صورت آفریننده را

بدو حق غبار از رخ دین سترد

جمال و جلال خود او را سپرد ...

... پس آنگاه رو سوی خرگاه کرد

چو آمد بر بارگاه بلند

به زیر آمد اززین تازی سمند ...

... چمیدم به دستوری شهریار

به سوی شما بارخی شرمسار

ببخشید شاید گناه مرا ...

... که گشتند خوشنود ازو بانوان

چو شیر دژ آگاه بار دگر

هیون تاخت زی لشگر بد گهر ...

... بیاستاد و بردشمنان راند تیغ

همی ریخت سرها چو بارنده میغ

شهنشه چو دیدش پیاده به جنگ

زکار سپهبد دلش گشت تنگ

زاسبان خود باره ای راهوار

فرستاد بهر دلاور سوار ...

... به پیکر درش تیغ و خنجر زدند

بدو بر ببارید باران تیر

ز خونش زمین گشت چون آبگیر ...

... گران نیزه اورا تن نامدار

نگون آمد از باره ی راهوار

سپهری به روی زمین کرد جای ...

... بدان سبز گنبد که بر خاک اوست

زدادار باران رحمت نکوست

... که بگرفتی او بره از چنگ گرگ

تن او بار و بی باک و خودکام بود

پلیدی که خود سامرش نام برد ...

... سراپا به پولاد شد ناپدید

نشست از بر باره ی تیزگام

برآمد به میدان و برگفت نام ...

... همی خواست سامر که گوید سخن

دگر باره با مرد شمشیر زن

نهشتش جوان برگشاید زبان ...

... ز پولاد هندی بود پیکرت

براین بود روباره نیرنگ باز

که با شیر غژمان کند حیله ساز

به ناگاه زخمی زند تاکه مرد

نگون گردد از باره ی رهنورد

بدانست آهنگ او را جوان ...

... ببخشید وقاص مالک روان

پس از وی به خلد برین بست بار

شریح ابن عبدالله نامدار ...