... و تا توانستم از آتش بیرونش آورم آتش بر سینه و صورتش رسیده بود دخترک در حالی که این شعر همی خواند بازگشت

آن که را طاقت دیدار غبار کفش ما نیست چگونه طاقت دیدار زیبایی ماست

مصنف گوید این قصه به داستان موسی - بر پیامبر ما و او درود بادا - می ماند بکوه بنگر هر زمان در جای خود آرام گرفت بزودی مرا خواهی دید و زمانی که خداوند بر کوه تجلی کرد ریز ریزش ساخت و موسی بانگ بزد و بی هوش افتاد

... رخش از خوی شرم گلگونه شوی

ز تاب کفش رشته خیط شعاع

ز آواز چرخش فلک در سماع ...

... در طینت آدمی خدا حرص نهاد

زآن است کفش بسته در آن وقت که زاد

وآنگاه که مرد پنجه اش یافت گشاد ...

... هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار

فراء نحوی معلم دو فرزند مأمون بود و هر زمان که برمی خاست هر یک از آن دو به سرعت یک لنگ کفش وی را می نهاد مأمونشان چنین دستور داده بود

حسن بن علی ع جوانی را دید که همی خندید وی را گفت ای فلان آیا از صراط گذشته ای گفت نه فرمود به فردوس خواهی شد یا به جهنم گفت ندانم فرمود پس این خنده زچه رو است راوی گفت از آن پس آن جوان را خندان ندیدند ...

... وزان بازوی فکرتش رنجه شد

کفش بود از آن گونه گوهر تهی

بنا ساخت لیک از زر ده دهی ...

... بر سر خوان شه از شکر و شیر

پات بی کفش زفقر است و فنا

کفش گویی ز ده بر فقر غنا

از شکاف ار قدمت مضطرب است ...

کسی که در رهش از پا و سر خبردار است

نه عاشق است که در بند کفش و دستار است

غمی به گرد دلم جلو ه گر شده که از آن ...

... زشت باشد گر تو خواهی لاف مستوری زنی

بی کلاه و کفش می رقصند مستان در چمن

تو نمی خواهی که گل بر سر ز مغروری زنی ...

... شوق تو زنان را به سر کوی برآرد

بی معجر و بی کفش نه شرمی و نه ننگی

یوسف صفتان داد به زندان تو آرند ...

... فرمان طلب آمده از شاه فلان را

بی کفش و عمامه به در از خانه دویدم

نی کرده قبا در بر و نی بسته میان را ...

... که عیب پوش تر از قدر و اعتبار آمد

کلیم مرتبه عبدالرحیم خان که کفش

مجسم از کرم آفریدگار آمد ...

... فلک نگردد اگر زین رهم بگردانی

هوای ابر کفش نیست در سرت که کنی

کلاه پادشهی را کلاه بارانی ...

... با مسکنت تو گر نمی سازد نفس

پیش قدمش کفش بنه تا برود

... دل را نداده اند و عنانش به دست اوست

ما از کفش عنان دل داده چون کشیم

ما را بود معامله با عالم قدیم ...

... درد یاری کش بود نظم امور از عفو تو

معصیت را کفش دوزند از دوال اجتناب

نو عروسی دان دل اعدای جاهت کش بود ...

... بگاه جوش زیارت در آستانه او

نا آسمان بته کفش گم کند دستار

فلک به پنجه خورشید از هوا گیرد ...

... بتنگنای گریبان بوسعت دامن

بخاکساری کفش و بنخوت دستار

بداع پهلوی بیمارممتنع حرکت ...

... که کام طوطی هندوستان شود شیرین

ز کفشداری شیراز کش منم اکلیل

کمال را بنظر اصفهان شود شیرین ...

... بخصم شاه دهد مایه نگونساری

شه سریر سخاوت علی که ابر کفش

بذوق دیده عاشق کند گهر باری ...

اندر این بزم از دوکس شرمنده ام دایم که باز

آنکه بیرونم کشدبعد از قدم کفش من است

اول از بالانشین خود که بعد از وی منم

بعد از آن زیردست خود که هم کفش من است

... خاک درش تاج سر سروران

آب کفش کوثر دین پروران

راست به بازوش همی پشت دین ...