... از کفن خلعت طرازیهای عیدم کرده اند

آرزو تا نگذرد زین کوچه بی تلقین درد

طفل اشکی چند در پیری مریدم کرده اند ...

... رنگ وهمی از نوای عندلیبان ریختند

خار بستی کرد پیدا کوچه باغ انتظار

بس که مشتاقان به جای اشک مژگان ریختند ...

... گردباد شوق را تاکی نفس تنگی کند

عیش رسوایی به کارم کوچه گردان وفاست

ای خوش آن وضعی کزو خلق عسس تنگی کند ...

... صد نیستان تهی شدم از خود ولی چه سود

هویی نکرد گردن از این کوچه ها بلند

عجزم رضا نداد به رعنایی کلاه ...

... آب دارند و همان تشنه خون می آیند

چه تماشاست درین کوچه که طفلان سرشک

نی سوار مژه از خانه برون می آیند ...

... فال بینش مفت فرصتهاست گر اکنون زنید

ناله می گویند تا آن کوچه راهی می برد

تا نفس باشد چو بیدل بر همین افسون زنید

... وعده دیدار در خاکم نشاند و پیر کرد

شد سفید آخر ز مو یم کوچه های انتظار

ظرف وصلم نیست اما در کمینگاه امید ...

... بیضه گر بشکست چون طاووس رنگین کن قفس

مشت خونی هرزه گرد کوچه زخم دلیم

حسرت است اینجا به جز عبرت چه می گردد عسس ...

... سر رشته وقف گره کنم دلی آورم به بر از نفس

به هزار کوچه شتافتم چه ترانه ها که نیافتم

رگی از اثر نشکافتم که رسد به نیشتر از نفس ...

... تا ز خودداری برون آیی طریق درد گیر

چون رسد در کوچه نی می شود محزون نفس

ساز هستی اقتضای دوری تحقیق داشت ...

... به پرواز آیدم رنگی مگر از شهپر تیغش

کند گرد از کدامین کوچه خون بسملم یارب

سراغ نقش پایی برده ام تا جوهر تیغش ...

مپرسید از نگین شاه و اقبال نفس کاهش

به چندین کوچه افکنده ست سعی نام در چاهش

خودآرایی به دیهیم زر و یاقوت می نازد ...

... عنان گیر غبار سینه چاکان نیست گردون هم

سحر هر سو خرامد کوچه ها پیداست در راهش

سراپای گهر موج است اگر آغوش بگشاید ...

... غیر از گره به رشته نبسته است ساز حرص

عزلت گزیده ایم و به صد کوچه می تپیم

آه از قناعتی که کشد بی نیاز حرص ...

... آه ازین تدبیر پوچ آنگاه با تقدیر جنگ

هر بن مویم به صد زخم ندامت کوچه داد

بسکه کردم چون سحر با آه بی تأثیر جنگ ...

... کرد بیرون ناله را از خانه زنجیر جنگ

تنگی این کوچه ها پهلو خراش آماده کرد

دل اگر می داشت وسعت بود بی تقصیر جنگ ...

... به قوت حشم از جاده ادب مگذر

صلای کام نهنگست کوچه دادن سیل

ز سرکشان به بزرگی فروتنی مطلب ...

... عالمی بر جلوه و من بر تغافل بسته ام

چون صدا سیرم برون از کوچه ی زنجیر نیست

گر ز گیسو برگرفتم دل به کاکل بسته ام ...

... تا شمع سان جبین زعرق پاک کرده ام

راهم به کوچه دگر است از رم نفس

زبن موج می سراغ رگ تاک کرده ام ...

... رسوایی عاشق به ره یار بهشتی است

ای کاش درین کوچه به چنگ عسس افتم

اندیشه تغییر وفا هوش گداز است ...

... تا نفسی گل کند گرد برون خودم

شور چمن داده ام کوچه زنجیر را

تا به بهار جنون راهنمون خودم ...

... مفت آهی که ندارد جگرم

ره نبردم به در از کوچه دل

تک و پوی نفس شیشه گرم ...