... روان و ساکن چون قوم عاد از صرصر

چو نقش دریا در سینه جامد و جاری

چو عکس کوه در آیینه فربه و لاغر ...

... به روز باد گر از حزم سخن رانند

درون دریا کشتی بیفکند لنگر

ز سیر عزمش اگر آفریده گشتی مرغ ...

... چنان که دوده آدم به ذات پیغمبر

ز تف هیبت تو شعله خیزد از دریا

ز یمن همت تو رشحه ریزد از آذر ...

... شمشیر تو است ار ظفری هست منور

تفتیده شود چون شرر از تیغ تو دریا

کفتیده شود چون زره از تیر تو مغفر ...

... جمیل و زشت چو روی عفیف در زیور

چون نقش دریا در سینه جامد و خامد

چو عکس کوه در آیینه فربه و لاغر ...

... ز بازکبک به دستوری که کرد حذر

به دعوت که به دریا صدف گشود دهان

که تاش قطره نیسان شود به ناف گهر ...

... زهی سخن که رود بر هزارگونه سیر

زهی سخن که چو دریاگهی که موج زند

بر اوج افکند از قعر صد هزار درر ...

... روز مهر او ز صحرا عنبرین خیزد نسیم

گاه خشم او ز دریا آتشین جوشد بخار

چون قضای آسمانی حکم اوبی بازگشت ...

... نوک آن پیکان کند از صخره صماگذار

بر فراز موج دریا نقش حزمت گرکشند

موج دریا جاودان چون کوه ماند استوار

افتخار عالمی گرچه درون عالمی ...

... که داردم ز حقارت وقار آن چو حقار

دو دست اوست دو دریا و من ز حسرت آن

همی ز دیده دو دریا روان کنم به کنار

زهی وکیل که چون نفخ صور موتی را ...

... روز مهر او ز صحرا عنبرین خیزد نسیم

وقت خشم او ز دریا آتشین جوشد بخار

دی بر آن بودم که از حزمش کنم حرفی رقم ...

... من مکرر آزمودستم ندارد انحصار

طبع او دریای مواجست و موج او کرم

موج دریا را که تاند کرد در گیتی شمار

وصف خلق او نوشتم خامه ام شد عنبرین

نقش جود او کشیدم نامه ام شد زرنگار

ای که دریا را نباشد پیش جودت آبروی

ویکه دنیا را نباشد بی وجودت اعتبار ...

... یا چو ببژن رفت در چه یا چو اژدرها به غار

آن یکی در آب دریا رفت همچون لا ک پشت

وین دگر در ریگ صحرا خفت همچون سوسمار ...

... حزم او از باد پل بندد بر آب جویبار

گر نسیم لطف او بر هفت دریا بگذرد

هم بحر طبع من شیرین شود آب بحار ...

... گوهر رخشان ز مشک سوده سازی آشکار

شکر مصری به چین آرد گه از دریای هند

گوهر عمان به روم آرد گهی از زنگبار ...

... نیز اگر عنبر فشاند بس عجب نبود که هست

دست تو دریا و عنبر خیزد از دریاکنار

راستی خواهد مگر آب حیات آرد به دست ...

... مهر او از صخره صما برویاند سمن

قهر او از ساحت دریا برانگیزد غبار

ملک ترکی را ظهیری دین تازی را نصیر ...

... نیستم معدن چرا دارد مرا اینگونه پست

نیستم دریا چرا خواهد مرا اینگونه خوار

کاخ او گیهان و بر من شش جهت از غصه تنگ ...

... خلعتی رخشنده چون گردون ز نور آفتاب

خلعتی آکنده چون دریا ز در شاهوار

یارب ای ن خلعت همایون باد براین تاجور ...

... برقیست لجه آور و ابریست شعله بار

سرویست نیزه رشته ز دریای دست تو

سرو ار چه می نروید الا ز جویبار ...

... برقی ز خنجرت کند ار جلوه در بحار

دریا در آستین تو یا دست درفشان

ثهلان به زیر زین تو یا خنگ راهوار ...

... آنجا که ابر دست تو عرض سخا دهد

دریای بیکران شود از قطره شرمسار

تابی ز برق تیغ تو و کوه کوه خصم ...

... از تو یکی پیاده و گیهان پر از سوار

تیغ تو گر به جانب دریا گذر کند

از سهم او نهنگ گریزد به کوهسار ...

... جان فشاند همچو میرملک جم بر شهریار

میر دریا دل حسین خان آسمان مکرمت

صدر دین بدر هدی بحر کرم کوه وقار ...

... وقتی آمد بر زبانم از سخای او سخن

ماهی از دریا ستایش کرد و مرغ از مرغزار

نام قهر او تو پنداری که باد صرصرست ...

... زان نگیرد نفسی در بر او سیم قرار

پنج ماهیست به دریای کفش پنج انگشت

گرچه ماهی نشنیدم که بود گوهربار ...

... عنبر آرد اگر از بحر کفش نیست عجب

عنبر آرند بلی مردم از دریا بار

ای که گر آیت حزم تو بر اعدا بدمند ...

... چون منی خفته روز و شب رنجور

چشمم از اشک آبگون دریا

دلم از آه آتشین تنور ...

... دنیا بر ملکش کم از طسوج

دریا بر جودش کم از نفیر

در چنبر حکمش نه آسمان ...

... عجب مدار که گوهرفشان شوم امروز

که صد هزارم دریا ست در درون ضمیر

دمیده صبح جنونم چنانکه بروی دم ...

... یکی بیدا بود آدم که پیدا نیست اطرافش

یکی دریا بود انسان که ظاهر نیست پایانش

ملک کبود که با آدم شمارد وهم همسنگش ...

... کرا دانی که درکف حل و عقد هر دوگیهانش

بگفتم صدر والاقدر روشن رای دریادل

که در یک شبرنی پنهان کنوز بحر عمانش ...

... همال ببر بود چون مکان بیکرانش

توگویی آنکه جحیمست در دل دریا

درون چنگ چو بینی حسام بر رانش ...

... از خشک لبی و خاکساری

دریا به وجود تست ساحل

دستت به سخا حیات جاوید ...

... گر شود ابر کفش رشحه فشان بر گیتی

هفت دریا شود از یک نم او مالامال

بس شبیست به ارزاق مقرر کرمش ...

... زیور تاج تکین بد زینت فرق ینال

و اینک از خواری گهر را گر به دریا افکنی

زانزجار قرب او پهلو فرو دزدد زبال ...