... نقش پا کی کند از خاک تهی پهلو را

هدف مقصد ما سخت بلند افتاده ست

باید از عجزکمان کرد خم بازو را ...

... گوهر به سوزن نگه واپسین گشا

بیدل به هرچه عزم کنی وصل مقصد است

اینجا نشانه هاست تو شست ازکمین گشا

... هرجا به خود رسیدیم زین بیشتر ندیدیم

که آثار مقصد از ما می جست مقصد ما

تجدید رنج هستی بر یک وتیره نگذاشت ...

... بسکه می بالد شکست دل زره پوشیم ما

راه مقصد جزبه سعی ناله نتوان کرد طی

چون جرس بیدرد هم ای کاش بخروشیم ما ...

... بیدل هجوم گریه ما را سبب مپرس

بی مقصد است کوشش اشک روان ما

... بیدل مباش ممتحن وهم زندگی

چین کمند مقصد عمر ازکمین ما

... می توان صد بوسه لذت بردن از دشنام ها

چون خط پرگار اگر مقصد دلیل عجز نیست

پای آغاز از چه می بوسد سرانجام ها ...

... همچو پیک عمر باید از نفس زد گام ها

مقصد وحشت خرامان نفس فهمیدنی ست

بی سراغی نیستند این بوی گل احرام ها ...

... در آن محفل که رسوایی دهد کام دل عاشق

چو گل دامان مقصد جوشد از چاک گریبان ها

به فکر تازه گویان گر خیالم پرتو اندازد ...

... هرگزبه هیچ جا نکند لنگرآفتاب

مقصد ز بس گم است درین تیرگی سواد

شبگیر می کند ته خاک اکثر آفتاب ...

... کس چه بندد طرف مستی زین پری مینا شراب

مقصد حیرت خرام اشک بیتابم مپرس

نشیه بیرون تاز ادراک است و خون پیما شراب ...

به وصول مقصد عافیت نه دلیل جو نه عصا طلب

تو زاشک آن همه کم نه ای قدمی زآبله پا طلب ...

... عشق دوراست ازتسلی ورنه مجنون مرا

نقش پای ناقه هم آیینه مقصد نماست

طره اوبسکه در خون دل ما غوطه زد ...

... هر گره در کوچه نی ناله ای را نقش پاست

عاجزی را پیشوای سعی مقصد کرده ایم

بیشترنقش قدم ما را به منزل رهنماست ...

... بیدل از توصیف زلف و کاکل این گل رخان

مقصد ما طوق گردن مدعا زنجیر پاست

... جز اینقدرکه همه سرکشی دو تا اینجاست

دلیل مقصد ما بسکه ناتوانی بود

به هرکجاکه رسیدیم گفت جا اینجاست ...

... طراوت رگ گل دام عشرت رنگ است

به وادیی که تحیر دلیل مقصد ماست

ز اشک تا به چکیدن هزار فرسنگ است ...

... به صد گلشن دواندی ریشه وهم

نفهمیدی گل مقصد چه رنگ است

به حسن خلق خوبان دلشکارند ...

... مگر شکست به فریاد دل رسد ور نه

درای محمل مقصد نفس گداخته است

طلسم هستی بیدل که محو حسرت اوست ...

... که تا قدم زده ام پای بر دل افتادست

به قدر سعی دراز است راه مقصد ما

وگرنه در قدم عجز منزل افتادست ...

... خانه آیینه قفلش آرزوی مشکلی ست

مقصد آرام است ای کوشش مکن آزار ما

بی دماغان طلب را جاده هم سر منزلی ست ...