... آبروبی چوگل آینه برکف دارم

لاله رویان مگرم رنگ تماشا بخشند

فیض عشاق اگر عام کند رخص عشق ...

... عقل گم کرده به صحرای جنون می آیند

کیست پرسد که گل و لاله این باغ هوس

جز به آهنگ درون از چه برون می آیند ...

... عکسم ز آب آینه در زیر زنگ بود

چون لاله زین بهار نچیدیم غیر داغ

آیینه داری نفس اظهار رنگ بود ...

... پای طلب گر آبله هم بست می رود

خواهی به سیر لاله و خواهی به گشت گل

با دامن تو هرکه نپیوست می رود ...

... شعله داغ است اگر مست ترقی نشود

بی تو بر لاله و گل چشم هوس نگشادم

که به رویم مژه برگردد و سیلی نشود ...

... بی شغل فتنه نیست چو نفس از فساد ماند

چون قحبه عجوز که دلاله می شود

از محتسب بترس که این فتنه زاده را ...

... ما را قرینه دولت بیدار داده است

صبحی که در شب او شفق لاله می شود

در وقت احتیاج ز اظهار شرم دار ...

... زان نقطه ای که زد دل مجنونش انتخاب

لیلی به جمع لاله رخان خال وانمود

ما را به هرچه عشق فروشد کمال ماست ...

... یک غنچه نقاب از چمن دل نگشودی

ی بی بصر آن لاله عذارت چه نماید

گاهی تو و ما گاه من و اوست دلیلت ...

... چاره بخت سیه در عالم تدبیر نیست

داغ های لاله مشکل گر کند مرهم سپید

آه ازین پیشم نیامد موی پیری در نظر ...

از کشمکش کف تو می لاله گون کشید

دامن کشیدن تو ز دستم به خون کشید ...

... یک قلم ساحل شوید و ساغر دریا زنید

کشته تیغ نگاه لاله رویانیم ما

شمع داغی بر سر لوح مزار ما زنید ...

کو رنگ چه بو جلوه یارست ببینید

گل نیست همان لاله عذارست ببینید

زبن برگ گلی چند که آیینه رنگند ...

... به هر دلی رقم داغ عشق مایل نیست

بگو به لاله که خوش رنگ تر دهد کاغذ

چه دود دل که نپیچیده ای به پرده خط ...

دست داری برفشان چون کل در این کلزار زر

داغ می خواهی بنه چون لاله درکهسار سر

تا مگر در بزمگاه عشق پروازت دهند ...

... پی درودن هر ریشه می رسد به ثمر

چو لاله غیر سویدا چه جوشد از دل ما

حباب داغ شمارد محیط خون جگر ...

... آهم از خاکستر دل سرمه آلود حیاست

ناله خاموش داغم چون نسیم لاله زار

سعی بیتابم کمند جذبه آسودگی ست ...

ای ابر نی به باغ و نه در لاله زار بار

یادی ز اشک من کن و درکوی یار بار ...

... ناوکی از آه بلبل در جگر دارد بهار

لاله داغ و گل گریبان چاک و بلبل نوحه گر

غیر عبرت زین چمن دیگر چه بردارد بهار ...

... بر دفتر دلها ز چه مسطر زده ا ی باز

برگوشه دستار تو آن لاله سیراب

لخت جگر کیست که بر سر زده ای باز ...

... ترسم که شکستن ندهد عرض کمالش

چون لاله به حسنی نرسد آینه دل

تا داغ خیالت نشود زینت خالش ...