شیخ نوقانی بنیشابور شد

رنج راه آمد برو رنجور شد

هفته ای باژنده در گوشه ...

... چون برآمد هفته ای گفت ای اله

گرده نان مرا کن سر به راه

هاتفی گفتش برو این لحظه پاک ...

... کار آسان نیست با درگاه او

خاک می باید شدن در راه او

بس کسا کامد بدین درگه ز دور ...

رابعه در راه کعبه هفت سال

گشت بر پهلو زهی تاج الرجال ...

... شد همی عذر زنانش آشکار

بازگشت از راه و گفت ای ذوالجلال

راه پیمودم به پهلو هفت سال

چون بدیدم روز بازاری چنین ...

کرده بود آن مرد بسیاری گناه

توبه کرد از شرم بازآمد به راه

بار دیگر نفس چون قوت گرفت

توبه بشکست و پی شهوت گرفت

مدتی دیگر ز راه افتاده بود

در همه نوعی گناه افتاده بود ...

... هم ندید آن بنده را گفت ای خدای

سوی او آخر مرا راهی نمای

حق تعالی گفت عزم روم کن ...

... حق تعالی گفت هست او دل سیاه

می نداند زان غلط کردست راه

گر ز غفلت ره غلط کرد آن سقط

من چو می دانم نکردم ره غلط

هم کنون راهش دهم تا پیشگاه

لطف ما خواهد شد او را عذر خواه

این بگفت و راه جانش برگشاد

در خدا گفتن زفانش برگشاد ...

صوفیی می رفت در بغداد زود

در میان راه آوازی شنود

کان یکی گفت انگبین دارم بسی ...

چون بمرد آن مرد مفسد در گناه

گفت می بردند تابوتش به راه

چون بدید آن زاهدی کرد احتراز ...

... نیست جان از کل جدا عضوی ازوست

چون عدد نبود درین راه واحد

جزو و کل گفتی نابشد تاابد ...

... از ملایک بانگ خیزد کای آله

از چه بر ما می زنند این خلق راه

حق تعالی گوید ای روحانیان ...

گم شد از بغداد شبلی چندگاه

کس بسوی او کجا می برد راه

باز جستندش به هر موضع بسی ...

... در ره دنیا نه مرد و نه زنی

من چو ایشانم ولی در راه دین

نه زنی در دین نه مردی چند ازین ...

... هرک جان خویش را آگاه کرد

ریش خود دستارخوان راه کرد

همچو مردان دل خرد کرد اختیار ...

... کی توانی کرد حل اسرار عشق

گر به سر راه عشقی مبتلا

برفکن برگستوانی از بلا ...

... چون خبر آمد ز عشقش شاه را

خواند حالی عاشق گم راه را

گفت چون عاشق شدی بر شهریار ...

... کشتن او کی بود آسان چنین

چون مدد می گیرد این نفس از دو راه

بس عجب باشد اگر گردد تباه ...

ژنده ای پوشید می شد پیر راه

ناگهان او رابدید آن پادشاه ...

... پیر گفت ای بی خبر تن زن خموش

گرچه ما را خود ستودن راه نیست

کانک او خود را ستود آگاه نیست ...

... چون درآمد از همه سویی سپاه

هم تو بازافتی و هم نفست ز راه

خوش خوشی با نفس سگ در ساختی ...

... دیگری گفتش که ابلیس از غرور

راه بر من می زند وقت حضور

من چو با او برنمی آیم به زور ...

... کرد از ابلیس بسیاری گله

گفت ابلیسم زد از تلبیس راه

کرد دین بر من به طراری تباه ...

... مرد من نیست آنک دنیا دشمنست

تو بگو او را که عزم راه کن

دست از دنیای من کوتاه کن ...

... همچنان می داشت او زر در نهفت

آن مرید راه و پیر راهبر

هر دو می رفتند با هم در سفر

وادییشان پیش آمد بس سیاه

واشکارا شد در آن وادی دو راه

مرد می پرسید زانکش بود زر

مرد را رسوا کند بس زود زر

شیخ راگفتا چو شد پیدا دو راه

در کدامین ره رویم این جایگاه

گفت معلومت بیفکن کان خطاست

پس به هر راهی که خواهی شد رواست

گر کسی را جفت گیرد سیم او ...

... چون بدین داری رسد حیران بود

هرک را زر راه زد گم ره بماند

پای بسته در درون چه بماند ...

... گر به شاهی سرفرازی می کنی

طفل راه پرده بازی می کنی

ملک مطلب گر نخوردی مغز خر ...

... چون دلم در پس بود در خون خویش

راه چون گیرم من سرگشته پیش

وادیی در پیش می باید گرفت ...

... من زمانی بی رخ آن ماه روی

چون توانم بود هرگز راه جوی

دردم از دارو و درمان درگذشت ...

... سرنهادی تشنه دل در آستانش

داشت بس برنا جنید راه بر

هم چو خورشید او یکی زیبا پسر ...

... مانده ام زین جمله غم در خویش من

بر سری چون راه گیرم پیش من

گر نبودی نقد چندینی غمم ...