... از آن در آرزوی رنگ و بویی

به گرد خود برآ یک بار آخر

به گرد هر دو عالم چند پویی ...

... غمت هر لحظه شادمان دارد

بر دلم بار هجر پیش منه

آخر این خسته نیز جان دارد ...

... بر در یار ما گذشت نسیم

زان گل افشان و مشکبار آمد

تا صبا زان چمن گل افشان شد ...

... نیست آزاده ای مگر سوسن

که نه در بند کار و بار آمد

لاله را دل بسوخت بر نرگس ...

... ابر بگریست بر گل از پی آنک

زین جهان بر دلش غبار آمد

شد ز یاری جدا بنفشه مگر ...

... به کف آریم جام نوش گوار

که جزین باده بار نرهاند

نیم مستان عشق را ز خمار ...

... تا عراقی جان رسیده به لب

باز رستی ز دست خود یک بار

گر ببودم نبود پیوستی ...

... دریاب حیات جاودانی

باری تو نه ای چو من مقید

از وی به چه عذر باز مانی ...

... ای آنکه مرا چو جان نهانی

خوشتر بود از حیات صد بار

در پیش رخ تو جان فشانی ...

چشمم ز غم عشق تو خون باران است

جان در سر کارت کنم این بار آن است

از دوستی تو بر دلم باری نیست

محروم شدم ز خدمتت بار آن است

... عمری به امید حلقه زد بر در او

چون حلقه برون در دگر بار نیافت

در عشق توام واقعه بسیار افتاد

لیکن نه بدین سان که ازین بار افتاد

عیسی چو رخت بدید دل شیدا شد ...

گر من روزی ز خدمتت گشتم فرد

صد بار دلم از آن پشیمانی خورد

جانا به یکی گناه از بنده مگرد ...

بازم غم عشق یار در کار آورد

غم در دل من بین که چه گل بار آورد

هر سال بهار ما گل آوردی بار

امسال بجای گل همه خار آورد

اندیشه عشقت دم سرد آرد بار

تخم هجرت ز میوه درد آرد بار

از اشک رخم ز خاک نمناک تر است

هر خار که روید گل زرد آرد بار

... باشد که کنی درد دلم را درمان

گر بر در تو بار نیابم باری

از پیش سگان کوی خویشم بمران

... از یار جدا و با غمش پیوسته

آیا بود آنکه بار دیگر بینم

با یار نشسته و ز غم وارسته

... به کف آریم جان نوش گوار

که جزین باده بار نرهاند

نیم مستان عشق را ز خمار ...

... دل گم گشته ناگهان دیدن

اندر آیینه جهان باری

می توانی به چشم جان دیدن ...

... چندان که همه گواه گشتند

بر هستی وحدتش به یکبار

دیدند عیان که اوست موجود ...

... گشتند همه گواه و رفتند

هم با سر نیستی دگر بار

این بود شهادت اولوالعلم ...

... در جان پوشید و باز خود را

آن بار لباس مختصر کرد

وآنگاه چو آفتاب تابان ...

... و اندر سر زلف یار بستم

بی دل شدم و ز جان به یک بار

چون طره یار برشکستم ...

... کو دانه می که مرغ جانم

یک بار خلاص یابد از دام

کی بازرهم ز بیم و امید ...

... بگذار که بر درت نشینم

آخر نه ز کوی تو غبارم

از دست مده که رفتم از دست ...

... ای بی خبر ز حالت مستان با خبر

باری نظاره کن به خرابات بر گذر

آنان که گوی عشق ز میدان ربوده اند ...

... از رنگ و بوی جرعه یکی مشت خاک را

خوشتر هزار بار ز گلزار کرده اند

این لطف بین که بی غرض این خاک تیره را ...

... زیرا که از نخست بپرورده ای به ناز

چون بر در تو بار بود دوستانت را

ای دوست در به روی طفیلی مکن فراز ...

... روشنایی دیده رفت افسوس

منم امروز و دیده ای خونبار

آن چنانم که دشمنم چو بدید ...

... رخت از آن سوی کن فکان فکنیم

پس در آن بارگاه عزت و ناز

عرضه داریم از زبان نیاز ...

... هر دو عالم درون قبضه اوست

بار او در درون صفه ماست

گوهر کل من علیها فان ...

... چشم عشاق تیره بیند روز

دل به ایوان عشق بار نیافت

تا بکلی ز خود نکرد بروز ...

... خیز و بگشای در که یار آمد

میوه از شاخ عمر بار آمد

بی خبر گشت عقل سرمستم ...