... عافیت بود که زندانی نسیان کردیم

موج ما یک شکن از خاک نجوشید بلند

بحر عجزیم که در آبله توفان کردیم ...

... ای تمنا نسخه ها نذر توهم کن که ما

مسطری بر صفحه از موج پر عنقا زدیم

حسرت اسباب و برق بی نیازی عالمیست ...

... پیشتر ز آشوب کثرت وحدتی هم بوده است

یاد آن موجی که ما بیرون این دریا زدیم

شام غفلت گشت بیدل پرده صبح شعور ...

... چون بوی گل به هر رنگ تاب هوا نداریم

باید چو موج گوهر آسوده خاک گشتن

در ساحلیم اما غیر آشنا نداریم ...

... حلقه نامحرمی بیرون هر در می زنیم

موج ها زین بحر بی پایان به افسردن رسید

نارسابیهاست ما هم فال گوهر می زنیم ...

... گل چشمم همین عیبی ست گر رنگست و گر بویم

به خواب نیستی موج دگر می زد غبار من

به این آوارگی یا رب که گردانید پهلویم ...

... نی ام گوهر که هر یکقطره آبم بگذرد از سر

اگرتوفان مد چون موج بوسد پای زانویم

غرور هستی ام با تیغ نازش بر نمی آید ...

... سراغ هر چه خواهم ز یر پای خویش می جویم

محیط از وضع موج آغوش پروازی نمی خواهد

من این بیگانگی از آشنای خویش می جویم ...

... یک سر چو سلک شبنم دررشته هواییم

بر موج و قطره جز نام فرقی نمی توان بست

ای غافلان دویی چیست ما هم همین شماییم ...

... ز گفتگو ندهی جوهر وقار به باد

به موج می دهد از آب صورت رفتن

به هر طریق همین پاس آبرو دین است ...

... چه ممکن است نبالد غرور دل زنفس

به موج می دمد از شیشه هم رگ گردن

کراست جرأت رفتار در ادبگه عجز ...

... کمال عرض تجرد ضعیفی است اینجا

به سعی رشته زند موج چشمه سوزن

کجاست نفی و چه اثبات جز فضولی وهم ...

بعد مردن از غبارم کیست تا یابد نشان

نقش پای موج هم با موج می باشد روان

خامشی مهری ست بر طومار عرض مدعا ...

... خاک گردیدن حصول صد گهر جمعیت است

کاش موج من ز ساحل برنگرداند عنان

کو خموشی تا نفس تمکین دل انشا کند ...

... رنگست عالمی که ز بو می دهد نشان

یک ناوک تو بی اثر موج می نبود

خواندیم خط ساغر از آن حلقه کمان ...

در شکوه صافدل ندهد رخصت زبان

زنجیری حیاست به موج گهر فغان

سنبل اسیر زلف ترا دام وحشت است ...

... هر چند دستگاه بود بیش حرص بیش

از موج بحر تشنه لبی می کشد زبان

بیدل ز بحر منت ساحل که می کشد ...

... سحر زگل کردن عرقها به عالم آب شبنمستان

ز رویت آیینه صفحه گل زگیسویت شانه موج سنبل

ختن سوادی ز چین کاکل فرنگ نقاش چین دامان ...

... جاده می گردد به هر جا زین جرس بالد فغان

موج گوهر نیست در جوی دم شمشیر او

از صفای آب می گردد پر ماهی عیان ...

... عجرما بیدل به تقریری دگرمحتاج نیست

موج در عرض شکست خود بود یکسر زبان

... وصف آن خط شوخیی داردکه در اندیشه اش

می دواند ربشه ها موج رک گل بر زبان

به که عاشق حسرت دیدار در دل بشمرد

موج سیلاب است اگرجوشد ز چشم تر زبان

مطلب دیدار حیرانم چسان گردد ادا ...

... اهل معنی یک قلم در ضبط اسرار خودند

موج ممکن نیست بیرون آرد ازگوهر زبان

بی خموشی کلبه دل عافیت اسباب نیست ...

... غیر خاموشی ندارد بالش و بستر زبان

بحر برخود می تپد از خود فروشیهای موج

عالمی بی طاقت است از مردمان تر زبان ...

... می دارد ازگداز تو مینایی زبان

هست از حباب و موج دلیلی که بحر هم

سر می دهد به باد سبکپایی زبان ...

... شرم حضور دل برد از طبع ما فضولی

سر ناکجا فزازد موج گهرگریبان

چون گل ازین گلستان دیوانه ها گذشتند ...

... چه امکانست گرد وحشتم از دل برون جوشد

تحیر رشته ای چون موج دارم در گهر پنهان

ز موی خود خروش چینی از شرم صفیر من ...