... وگرچه همچو شمعم سر گرفته

ز بار عشق آن مشکین رسنها

قد من عادت چنبر گرفته ...

... یا چو در روی او نگاه کنید

باری هم از شمار من نگرید

دوش هندی خویش خواند مرا

اینهمه اعتبار من نگرید

بوسه یی خواستم همی ز لبش

گفت خه کار و بار من نگرید

با دهانت فتاد بوسۀ من ...

... که خود تمام بدی گر همین دو غم بودی

نه از تهی دستی بار بر دلی بودی

نه از قوی دستی بر کسی ستم بودی ...

... نبود می من ازین سان در آرزوی عدم

اگر وجود نه بار درد دل بهم بودی

اگر وجودی بودی در امن و آسایش ...

... بنماندست آب بر جگرم

بس که چشمم کند گهرباری

دل تو از کجا و غم زکجا ...

... که نه کاریست مردم آزاری

بار تو بر دلم خود بود

خشم خوشتر کنون بسر باری

من فراوان کشیده ام غم دل ...

بار دیگر ز که می آموزی

این که دلها بجفا می سوزی ...

... آسان آسان بترک جان نتوان گفت

این بار که توان گفت که درد دل من

تو نشنوی و با دگران نتوان گفت

... حیران شده عقل از صفت و بیش و کمت

روزی صد بار همچو زلف بخمت

اندیشه فرو رفته ز سر تا قدمت

کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد

برگردن هیچکس چنان بار مباد

باریش چنان کسی سروکار مباد

برریشستان کسی گرفتار مباد

... گه بر گل و گاه بر شکر می غلتد

روزی صد بار بر درت میدم چشم

تر می شود و بخاک در می غلتد

... پیوسته ز خون دشمنان آب خورد

این شاخ که مرگ ناگهان بار آرد

... گر یاد قدت کنم بر سرو سهی

از شوق چو گلبن همه دل بار آرد

... بوی گل و باد سحر وزلف نگار

هستند بر غم یکدگر گوهر بار

چشم من و لعل یارم و ابر بهار

تا هست گل سعادت ای دوست ببار

دست از طرب و نشاط و می باز مدار

این باقی عمر را بشادی گذران

کس باز نبیند این جهان دیگر بار

... در راه غمت شد سپری توشۀ اشک

وین چشم که بار داشت از قطرۀ اشک

بر بوی تو بفکند جگر گوشۀ اشک

ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ

و آورده ز شرم گل بر بار تو رنگ

با روی تو روزگار گل رفت در آنک ...

بیمارم و زیر بار غم می باشم

تا شود شوی و من دژم می باشم ...

... شده مغز قومی پر از کیمیا

دگرباره آن ضربهای عنیف

وزان قسمت زر بی منتها ...

... ز خندق تنم زنده در زیر خاک

ز بار و سر مردگان بر هوا

نه بر طفل رحمت نه از پیر شرم ...

... از آسیب قهر تو دریا مقعر

ز بار عطای تو گردون محدب

بسر پنجه یی بشکند همت تو ...

... بر نداریم سر از مستی و خواب

بار دیگر بزه اندوز شویم

که نمی آید ما را ز ثواب ...

... سپری هم نشود مدحت تو

ور بسازند دو صد باره کتاب

تا که اسباب جهان ساخته است ...

... بل فقر معنوی که بدو فخر انبیاست

هرروز در برابر کعبه ست پنج بار

آن سینه ای که چار حدش با کلیسیاست ...

... محراب زان به نقش زر اندر گرفته اند

باری دل تو داند کش قبله گه کجاست

آن هم مبارکی ریای نماز تست

گر موضع نماز ترا نام بوریاست ...

... بس نیست کت نبی و نبی هردو مقتداست

آنکس به بارگاه قدم سر برآورد

کز جان پاک پیر و آثار مصطفاست ...