موج خطر سفینه اهل توکل است

در رهگذار راست روان تیغ کج پل است

ز افتادگی چو شبنم گل نیستم غمین

چون پله ترقی من در تنزل است

رهنوردی که مدارش به توکل گذرد

گر قدم بر سر دریا نهد از پل گذرد

کی به فکر خس و خاشاک من افتد برقی ...

تواضع خصم بالادست را بی زور می سازد

به خم گردیدن از خود سیل را پل دور می سازد

... مه کاسه سفالی ست آنجا که مل تو باشی

از جویبار فردوس در زیر پل دود آب

چون سرو اگر خرامان بر روی پل تو باشی

... بود خرمنی از گل جعفری

بر اوج پیمای این هفت پل

مه و مهر از خرمن او دوگل ...

زین دجله که طوفان به سر پل دارد

آبش مستی بیشتر از مل دارد ...

... برخیز و ز آب بگذران بارت را

زان پیش که آب بگذرد از سر پل

بگذار حدیث جزو و کل در مستی

آسان نتوان رفت ز پل در مستی

با عشق ز جسم عنصری دست بدار ...

... اجل بود نامش چو انگاره بود

پلارک لقب یافت چون رخ نمود

ازان فتنه در عهد ما خفته است ...

... سر کنگر از چرخ بیرون شده

پل خندقش طاق گردون شده

به دروازه اش گر دهد تن در آن

شود تخته پل کرسی آسمان

عطارد ز دستم ستاند قلم ...

... مده تن به دیبای این سروران

طلبکار اطلس چو پوشد پلاس

ز حق می کند شکوه ای در لباس ...

... که از شهر و ده نیست منت پذیر

تمنا ز جیحون سوی پل مبر

مبر آبروی توکل مبر ...

... کسی را که ره بر توکل بود

کفش بهر سیم روان پل بود

ز بد توبه امروز باشد صواب

وگرنه چه سود از پل آن سوی آب

به زشتی کشی عالمی را به پیش ...

... نبسته ست دکان خود کوزه گر

بر آن زن پلارک پسندیده است

که پیش از تو روی کسی دیده است ...

... محال است این که کس بر روی دریا

ببندد پل گشاید شهر لنکا

خرد زین نکته تا آگاه گشته

نشان پل زیارت گاه گشته

هنوز آثار آن پل هست بر پا

تماشاگاه سیا حان است آنجا ...

... برون آمد مه از ابر کتانی

ز ماهش آب پل بر عید بشکست

حبابش قبه های عید می بست ...

... عتابش بر وزیران آتش افکن

که دشمن پل به دریا بست و بگذشت

ز حال او کسی آگاه کم گشت

ز رام اکنون چه مشکل فتح لنکا

نه آسان بود پل بستن به دریا

اگر کین آورم عذر کنش هست ...

... ز وصف سیت بل لال است خامه

پل دریا بس از وی کارنامه

چو گویم کیسری ناید بیانش ...

... شکایت بر زبان ماهیان خواند

ز پل چون از پل قرضم در آزار

سبک کن گردن عجزم ازین بار ...

... نکو اندیشه ای کرده دگر بار

که چون آری کند ب ر پل شکستن

که باشد آن چنان دشوار بستن ...

... چوفیض از دولت عشق از همه عالم بود راضی

گذر چون افکند بر پل شود نارش هوا دوزخ

... گریم ز فراق تو بر رهگذر مردم

چندانکه همی بندند بر سیل سرشگم پل

از شعله آه من افتد بزمین آتش ...

... گناه خویش خودم دوزخ خودم هم خود

اگر ز خویش برستم ز هول پل رستم

بروی من ز سوی حق گشود چندین در ...

... دل ز جهان کندمی رسته ز هر بندمی

از پل دوزخ چه باد رفتمی و جستمی

از درکات جحیم با خبر و بی خبر ...