... برنمی دارد دورنگی طینت روشندلان

در رگ موجش همان آب است رنگ خون آب

همچو شبنم اشک ما آیینه آه است و بس ...

... معنی آسودگی نفس طلسم خامشی ست

برمن ازموج گهرشد روشن این مضمون آب

طبعم از آشفتگی دام صفای دیگر است

درخور امواج باشد حسن روزافزون آب

قلزم امکان نم موج سرابی هم نداشت

تشنگیهاکرد ما را اینقدر مفتون آب ...

نی ام آنکه به جرأت وصف لبت رسدم خم و پیچ عنان ادب

ز تا مل موج گهر زده ام در حسن ادا به زبان ادب

ز حقیقت حرمت و پاس حیا به مزاج غرض هوسان چه اثر ...

... رقم زدم برتبسم گل ز ساعد چین در آستینت

قلم کشیدم به موج گوهر ازآن خط مشکفام بر لب

جهان به صد رنگ شغل مایل من وهمین طرزشوق بیدل ...

... نیست کم از ناله بال نارسای عندلیب

بر جبین برگ گل چین می طرازد موج رنگ

پر به سامان است محراب دعای عندلیب ...

... مشکل غمی که عشق تو آسان شکست و ریخت

آخر چکید موج تبسم ز گوهرت

شور نمک نگر که نمکدان شکست و ریخت ...

... کاین برگ از آن نهال خر امان شکست و ریخت

گرداب خون ز هر دو جهان موج می زند

در چشم انتظار که مژگان شکست و ریخت ...

... دریای حسن را خط اوگرد حیرت است

یا موج پیچ و تاب نفس بر کناره سوخت

پیداست از نفس زدن وحشت شرار ...

... این چراغ بیکسی تا سوخت در ویرانه سوخت

عالم از خاکستر ما موج ساغر می زند

چشم مخمور که ما را اینقدر مستانه سوخت ...

... مستی چشم تو را نازم که برق حیرتش

موج می را چون نگه در دیده پیمانه سوخت

بس که خوبان را ز رشک جلوه ات داغ است دل ...

... می توان از قالب این قوم خشت شانه ریخت

خاک صحرا موج می شد ازتپیدنهای دل

چشم مستت خون این بسمل عجب مستانه ریخت ...

زهی خمخانه حیرت کلام هوش تسخیرت

دماغ موج می آشفته نیرنگ تقریرت

حدیث شکوه با این سادگی نتوان رقم کردن ...

آمد ورفت نفس نیرنگ توفان بلاست

موج این دریا به چشم اهل عبرت اژدهاست

هرچه کم کردیم از خبث اعتبار ما فزود ...

... در طریق جستجو هر نقش پایم قبله ای ست

غرقه این بحر را هر موج محراب دعاست

می توان کردن ز بیرنگی سراغ هستی ام ...

... تا توان آزاد بودن دامن عزلت مگیر

موج را در هر تپش بر وضع گوهر خنده هاست

جام آب زندگی تنها به کام خضر نیست ...

... زکف گرداب دارد پنبه درگوش

که غافل از خروش موج دریاست

فنا سامان کن و مست غنا باش ...

رفتن عمر ز رفتار نفسها پیداست

وحشت موج تماشای خرام دریاست

گردبادی که به خود دودصفت می پیچد ...

... عکس راگرد سفرآب رخ نشو و نماست

ازگهر موج محال است تراود بیرون

گره تار نظر چشم حیاپیشه ماست ...

... در سر راه نفس آینه بخت آزماست

قافله حیرت است موج گهر تا محیط

ای امل آوارگان صورت رفتن کجاست ...

... بیدل از باده کشان وحشی عشرت نرمد

دام مرغان طرب رشته موج صهباست

... می جوشم از طبیعت آفات روزگار

هرجا شکست موج زند حسرتم صداست

از بس گذشته ام ز فریب جهان رنگ ...

... غبار عجز بود کسوت ظفر بیدل

شکستگی ز رهی همچو موج در بر ماست

... اهل معنی در هجو م اشک عشرت چیده اند

صبح را در موج شبنم خنده دندان نماست

عافیت خواهی وداع آرزوی جاه کن ...

... غبار خاک نشین را ر م نسیم عصاست

مرا معاینه شد از خط شکسته موج

که نقش پا ی هوا سرنوشت این دریاست ...

... همچو گل یک خنده زخم شهادت خونبهاست

غنچه تا دم می زند موج شکست آینه است

دانه دل را خیال گردش رنگ آسیاست ...