|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مرگ برادر زکی صحبت می‌کند و اینکه چگونه او از دنیا رفته و اکنون کسی به دنبال او می‌گردد. شاعر احساس غم و اندوه دارد و به یاد یار از دست رفته‌اش می‌افتد. او بیان می‌کند که زنده‌ها هم گاهی مرثیه مردگان را می‌خوانند و اشاره به پیوند عمیق روحی و جان می‌کند.
هوش مصنوعی: ای برادر، زکی (انسان پاک و نیکو) رفت و از میان ما ناپدید شد، تا کسی دیگر از ما همسفر و همدمی جستجو کند.
هوش مصنوعی: برای آنکه از چشمه حیات آن عالم، جسم و روح از نیستی سیراب شوند.
هوش مصنوعی: من از شدت اندوه به حالت مرگ رسیده‌ام، که او کیست که از آنجا به سوی من بیاید.
هوش مصنوعی: می‌توان گفت که در سوگواری کسی که به خوبی سخن می‌گوید، شخصی با روح و حیات وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بیشتر لفظ خرمی گوید
دل از آن خرمی همی جوید
هر که او لذت جهان جوید
روز و شب در پی جهان پوید
طبع خود روزگار می گوید
عمل ما بهانه می جوید
بی‌قدم در جهان همی پوید
بی‌زبان مدح خواجه می‌گوید
بندگان را ز حد به در منواز
این سخن سهل تستری گوید
کانکه با خود برابرش کردی
بیم باشد که برتری جوید
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.