ای ز آب زندگانی آتشی افروخته
واندر او ایمان و کفر عاشقان را سوخته
ای تف عشقت به یک ساعت به چاه انداخته
هر چه در صد سال عقل ما ز جان اندوخته
ای کمالت کمزنان را صبرها پرداخته
وی جمالت مفلسان را کیسه‌ها بردوخته
گه به قهر از جزع مشکین تیغها افراخته
گه به لطف از لعل نوشین شمعها افروخته
هر چه در سی سال کرده خاتم مشکینت وام
آن نگین لعل نوشین در زمانی توخته
ما به جان بخریده عشق لایزالی را تو باز
لاابالی گفته و بر ما جهان بفروخته
ای ز آب روی خویش اندر دبیرستان عشق
تختهٔ عمر سنایی شسته از آموخته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عشق و قدرت آن پرداخته است. شاعر به زیبایی و کمال معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که عشق الهی، عقل و اندوخته‌های انسانی را زیر سوال می‌برد و حتی در لحظه‌ای می‌تواند زندگانی را دگرگون سازد. معشوق با قدرت عشقش، دل‌ها را می‌سوزاند و صبر عاشقان را آزمایش می‌کند. همچنین، شاعر از تأثیرات مثبت و منفی عشق بر انسان‌ها می‌گوید و نشان میدهد که عشق می‌تواند هم شادی به ارمغان آورد و هم درد. در نهایت، او عشق را دلیلی برای آگاهی و بینش می‌داند که در طول عمر انسان تاثیرات عمیق و معنوی بر جای می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ای تو که از آب زندگی آتش افروخته‌ای و این آتش، ایمان و کفر عاشقان را سوزانده است.
هوش مصنوعی: ای شعله عشق تو باعث شده که هر چه را در طول صد سال با خرد و تجربه جمع کرده‌ایم، به راحتی در یک لحظه به چاه بیندازیم.
هوش مصنوعی: ای زیبایی تو، صبر و تحمل را به مجنون‌ها آموخته‌ای و زیبایی‌ات، حاجت‌مندان را به بی‌نیازی رسانده است.
هوش مصنوعی: گاهی با خشم و عصبانیت، شمشیرهای تیز و برنده را بلند می‌کند و گاهی با نرمی و مهربانی، شمع‌های سرخ و زیبا را روشن می‌کند.
هوش مصنوعی: تمام کارهایی که در سی سال انجام داده‌ای، همانند دستان توست که بر نگین زیبا و قیمتی نقش بسته است؛ این نگین در زمان خاصی از تو گرفته شده است.
هوش مصنوعی: ما با عشق جاودانی که به دست آورده‌ایم زندگی می‌کنیم، اما تو به سادگی این عشق را نادیده گرفته‌ای و به ما جهان را فروخته‌ای.
هوش مصنوعی: ای کسی که با زیبایی‌ات در عالم عشق، زندگی‌ات را مرور می‌کنی و درس‌هایی که آموختی را از یاد برده‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گه بقهر از زلف مشکین تیغها افراخته
گه بلطف از لعل نوشین شمعها افروخته
ای کمالت کم زنان را صره‌ها پرداخته
وی جمالت مفلسان را کیسه‌ها بر دوخته
شمع اقبال ترا تا دید خصم افروخته
هست از آن غم سنگ در قندیل و خرمن سوخته
میدهد گردون بهر نا مستحقی بهره ها
ز آنچه دریا پرورش دادست و کان اندوخته
روز و شب نا اهل را با سیم و زر دارد چو شمع
زانسبب خندان چو شمع آمد روان افروخته
هدهد قواده را با تاج میدارد نگاه
[...]
شوخ انگشتی که بازار از رخش افروخته
خورجینش پر بود از کنده نیم سوخته
ماه من در جمع تا چون شمع چهر افروخته
یک جهان بروانه را از سوز غیرت سوخته
سوزن مژگان او با رشتهٔ مشکین زلف
دیدهٔ ما را به روی او ز حیرت دوخته
چند از این‌خامان دلا جو‌یی علاج سوز عشق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.