باش تا حسن نگارم خیمه بر صحرا زند
شورها بینی که اندر حبة الماوا زند
از علای خلق او عالم چو علیین شود
پس خطابش قرب «سبحان الذی اسری» زند
کیست کو پهلو زند با آنکه دولتخانه را
از بزرگی سر به «اوادنی» و «ما اوحی» زند
در حجاب کبر یا چون باریا جولان کند
تکیه کی بر مسند «لا خوف» و «لا بشری» زند
در مصاف عاشقان در سینه‌های بی‌دلان
ضربت قرب وصال از درد ناپیدا زند
آنچه نتوانند زد آن دیگران بر هفت رود
آن نوا از دست چپ آن ماه بر یکتا زند
ای گلی کز گلبنت عالم همه گلزار شد
وز گلت بوی «تبارک ربنا الاعلا» زند
برگ دار گلبنت «طاها» و بیخش «والضحا»
بار او «یاسین» و شاخش سر به «اوادنی» زند
جوشها در سینهٔ عشاق نیز از مهر تو
هر زمانی تف ورای گنبد خضرا زند
شکر احسان تو مدح تست ای صاحب جمال
نقش مدح تو رقم بر دیدهٔ بینا زند
این جواب شعر استادم که گفت اندر سرخس
«چون همی از باغ بوی زلف یار ما زند»
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف عشق و زیبایی محبوب خود می‌پردازد و به لحظات شورانگیز و روحانی آن اشاره می‌کند. او از حس و حال عاشقانی یاد می‌کند که در دلتنگی و فراق، ضربه‌های عشق را تجربه می‌کنند. در عوض، زیبایی محبوب چون گلی در باغ است که همه جا را معطر کرده و بوی خوشی از آن برمی‌خیزد. همچنین، شاعر به عظمت و بزرگی محبوب اشاره کرده و از تاثیرات عمیق او بر جهان و دل عاشقان سخن می‌گوید. در نهایت، این شعر جواب شعر استاد شاعر است که در آن درباره جذابیت و بوی خوش زلف محبوبش سخن گفته است.
هوش مصنوعی: بگذار تا زیبایی معشوقم در بیابان خیمه بزند، آن‌گاه متوجه خواهی شد که چگونه در دل حبابی از آرامش، شور و هیجان برپا خواهد شد.
هوش مصنوعی: وقتی عالم برتر از هر چیز و بالاتر از دیگران شود، او را به طبیعتش در می‌نوازند و به عرش اعلی نزدیک می‌شود و در این حال صدای ندا به این مضمون درمی‌آید که او در عرش برین دست نیافتنی است.
هوش مصنوعی: کیست که جرات دارد در کنار کسی قرار بگیرد که قدرت و عظمتش به اندازه‌ای است که کاخ‌های بزرگ را به زانو در می‌آورد و به آسمان‌ها دسترسی دارد؟
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر تکبر خود پنهان شده، چگونه می‌تواند بر جایگاه اطمینان و بی‌خیالی تکیه کند و خود را از کوچک‌ترین خوف و نگرانی دور بداند؟
هوش مصنوعی: در میان عاشقانی که دل‌هایشان در درد و بی‌خبری است، ضربه‌ای از نزدیک شدن به معشوق به آنها احساس نمی‌شود.
هوش مصنوعی: آنچه که دیگران نمی‌توانند انجام دهند، آن نوا و صدا در هفت رود جاری است و آن ماه، نورش را بر فرد منحصر به فردی می‌تاباند.
هوش مصنوعی: ای گل زیبایی که بوی تو باعث شد تا همه جهان مانند یک باغ گل شود و عطر تو یادآور آیات پرستش خداوند بلندمرتبه است.
هوش مصنوعی: برگ‌های درخت تو، گل‌های زیبا و رنگارنگ دارد و ریشه‌اش قوی و مستحکم است. میوه‌اش مانند «یاسین» شیرین و خوشبو است و شاخه‌اش به آسمان بلند می‌شود و به سوی ستاره‌ها در حرکت است.
هوش مصنوعی: عشق تو در دل عاشقان همیشه شعله‌ور است و مانند بخاری از گنبد سبز به سطح می‌آید.
هوش مصنوعی: شکر و سپاس من از لطف و محبتی است که تو داری، ای صاحب زیبایی. شعر و ستایش من از تو در دل بینایان نقش می‌بندد.
هوش مصنوعی: این جمله اشاره به فصل بهار و زیبایی‌های طبیعی دارد. در این فصل، بویی خوش از باغ‌ها و گل‌ها به مشام می‌رسد که یادآور زلف یار است. به نوعی، ارتباطی میان زیبایی‌های طبیعی و عشق وجود دارد که باعث شادی و سرزندگی می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون همی از باغ بوی زلف یار ما زند
هر که متواریست اکنون خیمه بر صحرا زند
دلبر اکنون هر کجا رنگیست رخت آنجا برد
عاشق اکنون هر کجا بوییست آه آنجا زند
بینوایان را کنون دست صبا بر شاخ گل
[...]
هر که بر دار فنا مردانه پشت پا زند
چون سر منصور مهر خویش بر بالا زند
پشت پا بر جسم زد جان تا هوای عشق کرد
جامه را بخشد به ساحل هر که بر دریا زند
از که دیگر می توان چشم نوازش داشتن؟
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.