ای صبا برگو به خاتون جنان اندر جنان با غم و آه و فغان

کی به جنت سرور و سر خیل خیرات حسان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌پناه و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

قد و بلای جوانان بنی‌هاشم تمام از جفای اهل شام

شد به دشت کربلای پربلا در خون تپان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌پناه و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

آنکه بهر شست و شو آورد آب سلسبیل از برایش جبرئیل

عاقبت از بهر آبی شست دست خود ز جان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

ابن سعد نامسلمان در هوای ملک ری دفتر دین کرده طی

بهر قتل عترت پیغمبر آخر زمان از جفای آسمان

شاده دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

تشنه خون حسین با دست خنجر آمده شمر کافر آمده

کرده جا بر سینه شاهنشه کون و مکان از جفای آسمان

شاده دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

دخترت ای اختر تابنده برج رسول زینب تو یا بتول

می‌برد از بی‌کسی بر کوفی و شامی امان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

در لب شط فرات از شمر شوم بی‌ادب سبط سلطان عرب

می‌نماید خواهش یک قطره آب روان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

پیکر پروردهٔ آغوش دوش مصطفی در زمین کربلا

شد سر مهر افسر وی زینت نوک سنان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

روز و شب صامت برای نور عینت در نواست

در خیال کربلاست

زد شرر زین ماتم عظمی به وی اندر جهان

از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است