رفتی و بردی ز دل تاب و توانم علی

داغ فراق تو زد شعله به جانم علی

بعد تو امید من قطع شد از زندگی

داد فراقت به باد نام و نشانم علی

رفتی و از رفتنت باب تو دلگیر شد

مادرت ای نوجوان از غم تو پیر شد

دوری روی تو کرد سیر ز جانم علی

تازه جوانم علی سرو روانم علی

مانده بدل آرزو تا که در این وادیت

پا کنم از روی مهر حجله گه شادیت

داد که یک دم نداد هر امانم علی

تازه جوانم علی سرو روانم علی

ای گل باغ حسین اکبر نسرین عذار

دیده زینت بود بهتر تو در انتظار

بی‌تو رود در فک آه و فغانم علی

تازه جوانم علی سرو روانم علی

سیر نگشته دلم از رخ زیبای تو

باب تو دارد هنوز میل تماشای تو

آتش قلب کباب تا بنشانم علی

تازه جوانم علی سرو روانم علی

خانه صبر مرا ساخته زیر و زبر

آنکه تو را ای پسر تیغ ستم زد بسر

تازه جوانم علی سرو روانم علی

تنگ چو (صامت) شده دل ز جهانم علی