چون آل طاها از جور ایام

گشتند وارد در کشور شام

گفتا سکینه در محضر عام

ای خلق بی‌رحم ای قوم بدنام

ما عین قبله اصل نمازیم

سلطان یثرب شاه حجازیم

از حکم قرآن ما سرفرازیم

در کشور دین در ملک اسلام

ما کاندرین شهر زار و ملولیم

از محیط وحی از بیت الهام

خوش می‌نوازید نای و نقاره

گردیده بر ما گرم نظاره

خوش پرده شرم گردید پاره

بر آل یاسین دادید دشنام

با سینه ریش با قلب پرغم

با سر عریان با چشم پر نم

ما را نمودند سرگرد عالم

از کثرت بغض از روی ابرام

روزی که قرآن گردید نازل

بر حرمت ما می‌بود شامل

ما را خرابه دادید منزل

از جای حرمت از بهر اکرام

آخر غریبیم ما آل حیدر

در کشور شام ای خلق کافر

تا چند ما را ریزید بر سر

خاکستر و سنگ از پشت هر بام

در این ولایت ما میهمانیم

چون طایر دور از آشیانیم

تا کی بر افلاک شیون رسانیم

از ناله صبح از گریه شام