مرو ای جان برادر سوی میدان ز بر من

منما تیره چو شب روز بمد نظر من

یادگار پدر و مادر و جد من محزون

مکن از رفتن خود رخت مصیبت ببر من

من بی‌کس چه کنم بی‌تو در این وادی پرغم

غیر تو دادرسی نیست مرا در همه عالم

مکن از آتش هجران جگرم خون کمرم خم

نکند در تو اثر آه دل بی‌اثر من

من خونین جگر آن روز دل از دست بدادم

که در این وادی پرخوف و خطر پای نهادم

بود این آرزو از دور فلک عین مرادم

که خدا خیر کند عاقبت این سفر من

چه کنم گر نکنم بی‌تو بلند آه و فغان را

چه زنم گر نزم شعله ز داغ تو جهان را

چه دهم گر ندهم بدرقه راه تو جان را

به کجا می‌روی ای مونس شام و سحر من

خبر از درد دل خواهر بی‌تاب نداری

داغ خود را به سر داغم از آن روی گذاری

به من از کرب و بلا فوج بلا گشته شکاری

صبر را گوی که تا آید و بیند هنر من

شوق سر دادن خود بسته ز خواهر نظرت را

به کف شمر نهی زینب خونین جگرت را

چه کنی بعد خود اطفال ز غم در به درت را

آب بگذشت برادر ز فراقت ز سر من