گنجور

 
سام میرزا صفوی

از جمله خوش طبعان و نادرگویان یزد است و اکثر اشعارش در غایت سوز و درد، این دو مطلع از آنجمله است :

ای گل که چنین در بغلت تنگ گرفته است؟

کاز خون دلش پیرهنت رنگ گرفته است

چو مه چارده از گوشه بامش دیدم

نگران بود بجایی و تمامش دیدم