گنجور

 
سام میرزا صفوی

خوش طبع و لوند و با وجود این معنی بغایت دردمند بود، این مطلع از اوست :

چرا از پهلوی من دردمندی در بلا افتد

مرشد ماست خم باده که در روی زمین

نیست پیری به از او صاف دل و گوشه نشین

ذره ها در کشش مهر بر افلاک شدند