خوش طبع و لوند و با وجود این معنی بغایت دردمند بود، این مطلع از اوست :
چرا از پهلوی من دردمندی در بلا افتد
مرشد ماست خم باده که در روی زمین
نیست پیری به از او صاف دل و گوشه نشین
ذره ها در کشش مهر بر افلاک شدند