گنجور

 
سام میرزا صفوی

از چشمه ضمیر صافی زلال اشعار لطافت آثار مترشح ساخت از سایر اقسام شعر بقصیده بیشتر میپرداخت . در قصیده ای شکایت از شعرا کرده بود این دو بیت از آنجاست :

که من بجور و جفا نیز خوشدلم از تو

بکر فکرم ناید از بی کاغذی بیرون بروز

همچو ابکار بنات النعش از بی چادری

شعر فضل و شاعر آمد فاضل اما چون طمع

این دو مطلع از نتایج طبع اوست :

مگر روزی که گیرد دامنت خار سر خاکم

چشمی که بود لایق دیدار ندارم

در تاریخ احدی و ثلثین و تسعمایه در هرات فوت شد.