در شهر خود به عصاری اوقات میگذراند. بسیار فقیر و درویش نهاد است و شعر او خالی از لطافتی نیست . این دو مطلع از اوست :
آری بدل نرفت کسی از دیار خویش
گر نباشد با منت مهر و وفا کاینهم خوش است
من بآنها پر مقید نیستم اینهم خوش است
گوشه میخانه جای با صفایی بوده است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن درباره‌ی شاعری فقیر و درویش صحبت می‌شود که اوقاتش را در عصاری میگذراند. شعرهای او در عین سادگی و بی‌پیرایگی، احساسات عمیقی را منتقل می‌کنند. دو مطلع از اشعار او مطرح شده که نشان‌دهنده‌ی احساس او نسبت به دیار و نیز میخانه به عنوان جایی با صفا است. او به ارزش‌های محبت و وفا توجه دارد، اما در عین حال از این رها بودن خشنود است.
هوش مصنوعی: او در شهر خود زمانش را در عصارخانه میگذراند. بسیار فقیر و ساده‌زیست است و اشعارش از لطافت بی‌بهره نیست. این دو بیت از اوست:
هوش مصنوعی: هرگز کسی از سرزمین خود رفته نمی‌شود، مگر اینکه محبت و صداقت با او باشد؛ که این هم خود زیبایی دارد.
هوش مصنوعی: من به آن چیزهایی که دیگران بر خود می‌گذارند، وابسته نیستم و این برای من خوشایند است. چرا که در گوشه‌ای از میخانه، جایی آرام و دل‌نشین وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.