گنجور

 
سام میرزا صفوی

در تبریز به مطربی اوقات صرف میکند و در آن کار نقش ها و صورت ها تصنیف کرده اما بسیار خر ظریف و کج طبعست این مطلع از اوست :

عمری است که من عاشق رخسار بتانم

سودا زده ی زلف بتان از دل و جانم