عشق کو تا مژه در خون جگر غوطه دهم
دل خود را کشم از خون و دگر غوطه دهم
سخن من به مذاق تو بود تلخ اگر
چون لبت هر سخنی را به شکر غوطه دهم
تشنه را گر به بساط سخنم راه افتد
دست او گیرم و در آب گهر غوطه دهم
رنگ تأثیر به خود هیچ نگیرد، افسوس
ناله را چند به خوناب جگر غوطه دهم؟
ای خوش آن دم که چو پروانه سلیم از سر ذوق
در دل شعله زنم بالی و پر غوطه دهم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و احساسات عمیق شاعر است. او بیان می‌کند که چقدر عاشق است و آماده است تا دل خود را در معشوق غوطه‌ور کند. او به تلخی سخن خود اشاره می‌کند و می‌گوید اگر کلامش تلخ است، می‌تواند آن را با محبت و شیرینی تبدیل کند. همچنین تشنه‌ی محبت است و آماده است تا دیگران را به آب و عشق هدایت کند. شاعر در نهایت به آرزوی خود برای رسیدن به عشق و شادی می‌پردازد، به گونه‌ای که می‌خواهد همچون پروانه‌ای عاشقانه در آتش عشق به پرواز درآید.
هوش مصنوعی: عشق کجاست که من بتوانم مژه‌ام را در خون جگر غوطه‌ور کنم و دل خود را از خون بی‌تابی رها کنم و دوباره در آن غوطه ور شوم؟
هوش مصنوعی: اگر سخن من برای تو ناخوشایند و تلخ است، باید تلاش کنم مثل لبت، هر گفته‌ای را به شیرینی تبدیل کنم.
هوش مصنوعی: اگر با کسی که به شدت تشنه است صحبت کنم، او را به سوی خودم می‌کشانم و به او آب گرانبها و ارزشمند می‌دهم تا سیراب شود.
هوش مصنوعی: اگر رنگ و تاثیر در زندگی به من نرسد، افسوس که چند بار باید دردمندانه ناله کنم و غم وجودم را در دل خود فرو ببرم؟
هوش مصنوعی: ای کاش آن لحظه‌ای برسد که مانند پروانه‌ای با شوق و شیدایی، از عشق و ذوق در دل آتش زندگی پرواز کنم و غوطه‌ور شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.