گنجور

 
سلیم تهرانی

مگذر ز می، ز باطن اهل صفا بترس

فصل بهار توبه مکن، از خدا بترس!

ایام در شکستن دل ها بهانه جوست

داری چو گل به کف، ز خزان حنا بترس

در کار سعد و نحس غلط کرده روزگار

از جغد نیست تفرقه ای، از هما بترس

تا کی کنی شکایت او پیش مردمان

ای دیده آخر از نمک توتیا بترس

خوش غافلی ز آفت دور فلک سلیم

ای دانه چشم باز کن از آسیا بترس