نیستی عیش و طرب، بیگانگی کم یاد گیر
رسم آمیزش به اهل عالم از غم یاد گیر
از طرب هرکس که خندد، گریه بر خود می کند
در عروسی خانه رو، آیین ماتم یاد گیر
یک صبوحی بیش در اطراف این گلشن مکش
گل سبکروحی نمی داند، ز شبنم یاد گیر
بعد هر عمری به تیغ خویش آبی می دهند
رسم دنیاداری از شاهان عالم یاد گیر
حال هرکس می شود معلوم از آثارش سلیم
نام جم راگر نمی دانی، ز خاتم یادگیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ما می‌آموزد که در زندگی باید از بیگانگی و غم یاد بگیریم. او می‌گوید که شادی و طرب واقعی نیست و در عروسی‌ها نیز می‌توان عزا را حس کرد. همچنین به ما توصیه می‌کند که در زندگی از تجربه‌ها و آداب و رسوم بزرگترها، از جمله شاهان، بهره‌گیریم تا دنیاداری را بهتر بفهمیم. در نهایت، او به این نکته اشاره می‌کند که حالات افراد از برآیند رفتارها و آثارشان مشخص می‌شود.
هوش مصنوعی: زندگی بدون شادی و خوشی، هیچ ارزشی ندارد. بیگانگی را کم احساس کن و به یادگیری شیوه‌های معاشرت با مردم بپرداز؛ از غم و اندوه چیزهای زیادی می‌توان یاد گرفت.
هوش مصنوعی: هرکسی که در شادی دیگران می‌خندد، در واقع در دل خود غمگین است. در عروسی‌ها باید به یاد داشته باشیم که ممکن است حتی در اوج خوشحالی، احساساتی مانند غم و اندوه وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: فقط یک بار دیگر در این باغ زیبا، از شادی و خوشحالی نچش. هیچ گل بی‌خبر از خوشحالی ندارد؛ پس از شبنم صبحگاهی درس بگیر.
هوش مصنوعی: پس از سپری شدن عمر و تجربه تلخ و شیرین، در نهایت آدمی را به یاد می‌آورند و در زندگی، باید از روش و رفتار شاهان و قدرتمندان دنیا درس بگیریم.
هوش مصنوعی: حال و وضعیت هر فرد از نشانه‌ها و رفتارهایش مشخص می‌شود. اگر نمی‌دانی که آدم خوب و با اخلاقی مثل جم کیست، می‌توانی از نشانه‌هایی که بر روی خاتمش وجود دارد، درس بگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.