از جهان هرکه چو ما خرقه بدوشان گذرد
چشم بر هم نهد از سرمه فروشان گذرد
اجل آید به سرم هردم و نومید رود
چون سخن چین که به اطراف خموشان گذرد
چاره ی آفت ایام، تجرد نکند
سیل اینجا ز سر خانه بدوشان گذرد
برگی از جلوه ی حسنت به چمن خالی نیست
همچو یوسف که به آیینه فروشان گذرد
آمد از دیدن حالم به فغان عشق، سلیم
چون به ویرانه رسد سیل، خروشان گذرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حال و روز عاشقانی می‌پردازد که در جستجوی معشوق خود هستند. شاعر با استفاده از تصاویری زیبا و استعاره‌ها، از گذر زمان و سختی‌ها سخن می‌گوید. او می‌گوید که هر که مثل او در جستجوی حقیقت و عشق است، با مشکلات و موانع زیادی مواجه می‌شود. او همچنین به زیبایی معشوق که همچون یوسف در آینه می‌درخشد اشاره می‌کند و در نهایت از دردها و فریادهای عشق سخن می‌گوید که به مانند سیل، همه‌چیز را در مسیر خود می‌گیرد.
هوش مصنوعی: هر کسی مانند ما که ردای درویشی بر دوش دارد، وقتی از دنیا عبور کند، چشمانش را بر سرمه‌فروشان می‌بندد.
هوش مصنوعی: مرگ همیشه در حال نزدیک شدن به من است و ناامیدانه می‌رود، مانند سخن‌چینی که در اطراف سکوت‌کنندگان می‌چرخد.
هوش مصنوعی: ما باید برای مشکلات و سختی‌های زندگی چاره‌ای بیندیشیم؛ زیرا طوفان و بلاها هیچگاه به خانه‌نشینان رحم نمی‌کنند و به راحتی از کنارشان می‌گذرند.
هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند زیبایی تو را در چمنزار خالی پنهان کند، همانطور که یوسف هرگز در آینه‌ای که در دست دیگری است، ناپدید نمی‌شود.
هوش مصنوعی: عشق از دیدن حال من به شدت نگران و ناراحت شده است، مانند سیل خروشان که وقتی به ویرانه‌ای می‌رسد، به سرعت و با قدرت می‌گذرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.