نسیم صبحدم از موسمی نوید دهد
که سرو رعشه ز سرما به یاد بید دهد
ز برگ بید که در آب ریخت باد خزان
حباب یاد ز طاس چهل کلید دهد
هوا ز بس که خنک شد، ز بیم جان زاهد
به قیمت می گلگون زر سفید دهد
کنون که آب طراوت به سرو و بید نماند
کجاست ساقی گلچهره تا نبید دهد
سلیم دل نگذاری به رنگ و بوی بهار
که گل به باغ نشان از حنای عید دهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های بهار و تأثیر آن بر روح و جان انسان اشاره دارد. نسیم صبحگاهی نویدبخش تغییرات جدید و نشاط‌آور است که باعث می‌شود درختان و گیاهان به جنب و جوش بیفتند. همچنین ذکر می‌شود که با وزش باد خزان، برگ‌های درختان مانند حباب‌هایی در آب به یادگار می‌افتند. شاعر به سردی هوا و عواقب آن برای زاهدان می‌پردازد و نیاز به یک ساقی که شراب بنوشاند را مطرح می‌کند. در نهایت، او تأکید می‌کند که دل پاک انسان نباید تحت تأثیر ظواهر و زیبایی‌های بهار قرار گیرد، چرا که گل‌ها نشان از شادی و عید دارند.
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی بویی از فصل تازه می‌آورد که با خودش یادآور سرماست و باعث می‌شود سرو درخت به لرزه بیفتد.
هوش مصنوعی: هرگاه که برگ بیدی به خاطر باد خزان در آب بیفتد، یاد یک حباب که در ظرفی بزرگ (طاس چهل کلید) شکل می‌گیرد، به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: به خاطر خنکی هوا، زاهد از ترس جانش حاضر است به بهای زیادی، که می‌تواند با آن زندگی خوبی داشته باشد، یک خوراکی خوش‌طعم و گران‌قیمت مثل می را به کسی بدهد.
هوش مصنوعی: الان که دیگر آب و طراوت به درختان سرو و بید نمی‌رسد، چه کسی است که می‌تواند به ما نوشیدنی بدهد؟
هوش مصنوعی: دل مطمئن و خالص خود را به زیبایی‌ها و جذابیت‌های فریبنده بهار نسپار. چرا که گل‌هایی که در باغ می‌بینی، نشانه‌ای از تغییرات سطحی و زودگذر هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.