نه همین از تو مرا گرد غم از سینه رود
از تماشای تو زنگ از دل آیینه رود
رشکم آید به گدایی که به دریوزه ی می
بر در میکده ها در شب آدینه رود
گر در آتش فکنم همنفسان، ممکن نیست
که مرا داغ می از خرقه ی پشمینه رود
طور از شعله ی دیدار تو همچون طفلان
پی آتش به در خانه ی آیینه رود
غیر را مصلحتی هست ز دیوان سلیم
دزد، کی بهر تماشا سوی گنجینه رود؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر حاکی از احساس یأس و ناامیدی شاعر است. او از غم و اندوهش می‌گوید که با دیدن معشوقش از دلش می‌رود. شاعر به شیفتگی‌اش نسبت به می و میخانه اشاره می‌کند و به‌طوری تمنا دارد که حاضران دیگر در میکده‌ها برای دیدار معشوق تلاش کنند. او همچنین احساس می‌کند که آتش عشق در دلش شعله‌ور است و نمی‌تواند آن را کنترل کند. در نهایت، به نوعی به رازآلود بودن وجود معشوق اشاره می‌کند که دیگران نمی‌توانند آن را درک کنند و چون دزدانی به سوی گنجینه می‌روند، به تماشا می‌آیند.
هوش مصنوعی: غمی که از دیدن تو در دل دارم، به سادگی از بین نمی‌رود؛ بلکه با تماشای تو، همچون زنگار از روی آیینه، از دل من پاک می‌شود.
هوش مصنوعی: به من حسودی می‌شود به آن گدای بی‌نوا که در شب‌های جمعه به سمت میکده‌ها می‌رود تا از می لذت ببرد.
هوش مصنوعی: اگرچه دوستانم را به آتش بیفکنم، اما باز هم نمی‌توانند مرا بسوزانند و اثر آتش بر من نخواهد ماند.
هوش مصنوعی: چشم انتظار زیبایی تو، همچون کودکانی که به دنبال آتش می‌گردند، به سوی آینه می‌آیند.
هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که افراد معمولاً به دلایل خاصی به سوی گنجینه‌ها و منابع ارزشمند نمی‌روند، مگر اینکه منافع و مصلحتی داشته باشند. یعنی تنها در صورتی که از یک موقعیت سود ببرند، به دنبال آن می‌روند و در غیر این صورت، توجهی به آن ندارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.