دلم ز نسبت روی تو مهربان گل است
چو عندلیب همه عمر مدح خوان گل است
شکسته رنگ شود گل چو بیندش به چمن
بهار عارض او باعث خزان گل است
ز دیدن تو درآید به ناله مرغ چمن
چراغ حسن تو گویا ز دودمان گل است
ز فیض گریه ی مجنون، همیشه لیلی را
چو داغ لاله، سیه خانه در میان گل است
به باغ می رود آن شاخ گل سلیم، دگر
بهار در چمن امروز میهمان گل است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و محبت معشوق خود اشاره می‌کند. او احساس عشق و محبت عمیق خود را به معشوقش بیان می‌کند و او را به گلی زیبا تشبیه می‌کند که باعث شادی و زندگی در باغ است. همچنین، اشاراتی به درد و اندوه ناشی از دوری از معشوق دارد و به این نکته اشاره می‌کند که عشق، حتی در فقدان، همچنان بارور و زنده است. در پایان، شاعر به میهمانی بهاری که در کنار گل‌ها برگزار می‌شود، اشاره می‌کند که نشان‌دهنده زیبایی و شادی در عشق است.
هوش مصنوعی: دل من به زیبایی تو دلخوش است و مانند بلبل که همیشه در وصف گل می‌خواند، عمر خود را در ستایش تو سپری می‌کند.
هوش مصنوعی: گل وقتی در بهار به چمن می‌رسد و زیبایی چهره کسی را می‌بیند، دچار افسردگی و پژمردگی می‌شود. این زیبایی به نوعی باعث نابودی و زوال گل‌ها می‌گردد.
هوش مصنوعی: از دیدن تو، پرنده چمن به ناله در می‌آید، گویی روشنی زیبایی تو از نژاد گل است.
هوش مصنوعی: از اثر گریه و درد مجنون، لیلی همیشه همچون گلی سیاه در میان گل‌ها به نظر می‌رسد، گویی داغی عمیق بر دلش نشسته است.
هوش مصنوعی: شاخ گل سلیم به باغ می‌رود و بهاری دیگر در چمن، امروز میزبان گل‌هاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.