مغفر و خفتان به میدان محبت ننگ ماست
همچو کشتی گیر، عریانی سلاح جنگ ماست
گر به راه شوق گردد مرغ با ما همسفر
از پریدن باز می ماند همه گر رنگ ماست
کار سازد هر که ما همدست کار او شویم
نغمه آن ناخن که بر دل می زند از چنگ ماست
برگ گل در غنچه می باشد، ولی در این چمن
غنچه ها پر خار و خس چون آشیان تنگ ماست
عاشقان را غم بود پیرایهٔ خاطر سلیم
گلشن آیینه‌ایم و سبزهٔ ما زنگ ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ابراز احساسات و تفکر شاعر درباره عشق و محبت می‌پردازد. او می‌گوید که زینت‌ها و ظواهر به میدان عشق بی‌ارزش‌اند و مانند یک کشتی‌گیر، بی‌دفاع‌اند. اگر عشاق در مسیر عشق همراه یکدیگر شوند، موانع را از پیش رو برخواهند داشت. شاعر به تضاد بین زیبایی و زشتی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که فضای عشق در عین زیبایی، می‌تواند با غم و درد همراه باشد. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که عشق و ارتباطات عاطفی، همواره با چالش‌هایی روبه‌رو است و قلب عاشق باید با صبر و سادگی به این مسائل رسیدگی کند.
هوش مصنوعی: در میدان عشق و محبت، پوشش و زینت ما بی‌مفاهیم است. همان‌طور که در کشتی‌گیری، برهنگی نشان‌دهنده‌ی ابزار واقعی مبارزه است.
هوش مصنوعی: اگر مرغ شوق، همسفر ما شود، دیگر از پرواز کردن باز می‌ماند، زیرا همه چیز به رنگ ما وابسته است.
هوش مصنوعی: اگر ما در انجام کارها با یکدیگر همکاری کنیم، همواره بهترین نتایج را به دست خواهیم آورد. هر صدا و صدای دل که به ما می‌رسد، نشان از تلاش مشترک ماست.
هوش مصنوعی: برگ گل درون غنچه موجود است، اما در این دشت، غنچه‌ها مانند آشیانه‌ای که تنگ و پر از خار و علف‌های هرز است، می‌باشند.
هوش مصنوعی: عاشقان همواره دلتنگی و غم دارند، اما ما مانند آیینه‌ای از گل و سبزه هستیم که زنگار وجودمان را پاک کرده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.