حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای آن که اساس جور بر پاست تو را

شماره ۲: هر لحظه دل از یکی است خشنود مرا

شماره ۳: هر قدر به بزم دوش بنواخت مرا

شماره ۴: یک عمر از او به حسرت یاری‌ها

شماره ۵: شبها که زهجران توام در تب و تاب

شماره ۶: گریم هر روز و دل خموش است امشب

شماره ۷: برداشت عروس باغ از چهره نقاب

شماره ۸: از طبعی ناکام که ناکام تر است

شماره ۹: با همچو خودی نرد محبت چون باخت

شماره ۱۰: تا دل نشد از نخست پا بست غمت

شماره ۱۱: از عشق کسی کار تو از کار شده است

شماره ۱۲: ای آنکه به جان ز فرقتش سوزی هست

شماره ۱۳: گویند آن را که چون گل آراسته است

شماره ۱۴: دل را دانم چو باغم عشقش ساخت

شماره ۱۵: غیر از تو بساط عیش آراسته است

شماره ۱۶: گیرم دایم بدوستی دل را خوست

شماره ۱۷: شوخی که کند طره پریشان به عبث

شماره ۱۸: میخواست فلک که خوارو زارم بکشد

شماره ۱۹: هرگز گله از غیر نفاق تو نکرد

شماره ۲۰: گردید زدور لمعه ی نور پدید

شماره ۲۱: ابر گریان که در چمن می خندد

شماره ۲۲: مانند شمایلت شمایل نشود

شماره ۲۳: از توبه چو تازه گشت ایمانم باز

شماره ۲۴: ای از غم تو ناله ی زار همه کس

شماره ۲۵: ای باعث افلاس و تهیدستی خلق

شماره ۲۶: در بزم رقیب ای زتوام سوز فراق

شماره ۲۷: در بزم تو دورای گل خود روی دو رنگ

شماره ۲۸: ای در چمن حسن رخت خرمن گل

شماره ۲۹: صد بار اگر به تیغ کین می کشدم

شماره ۳۰: با غیر ترا یار نمیدانستم

شماره ۳۱: وقتی که ربود خواب و از دل تابم

شماره ۳۲: جائی که فرو رفت به گل پای دلم

شماره ۳۳: این خاک مدینه است یا ماه معین؟

شماره ۳۴: چون گشت به پا قصر شهنشاه زمین

شماره ۳۵: دلاک به شغل سر تراشی بر من

شماره ۳۶: ز آن یار جفا جو که وفا دیده که من؟

شماره ۳۷: ماندم زجفای غیر مهجور از تو

شماره ۳۸: ای شمع رخ ترا دلم پروانه

شماره ۳۹: شادی و غمم به قدر هم بایستی

شماره ۴۰: تعظیم مرا گرنه به مجلس کردی

شماره ۴۱: هر شعر کز اوراق کهن میخوانی