|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساسات شدید و غمگینی که ناشی از عشق است اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق و علاقه به یک نفر باعث رنجش و درد دل او شده است. مانند زلف سیاه و پریشان آن معشوق، حالتی تیره و غمگین به روزگار شاعر بخشیده و همچنان جسم او نیز مانند چشمان معشوق بیمار و ضعیف به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: محبت کسی باعث شده که تو نیز دچار مشکلات و دلتنگی‌هایی شوی؛ همان‌طور که دل من هم غمگین و ناراحت است.
هوش مصنوعی: روزت مثل زلف تو تیره و سیاه شده و بدنت هم مثل چشمت بیمار و رنجور شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفتا که بیا سماع در کار شده‌است
گفتم که برو که بنده بیمار شده‌است
گوشم بکشید و گفت از اینها بازآی
کان فتنه هردو کون بیدار شده‌است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.