لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسٰائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فٰاؤُ فَإِنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۲۲۶)
مر آن کسانی که دور باشند از زنانشان انتظار چهار ماه پس اگر باز آیید پس بدرستی که خدا آمرزنده مهربانست (۲۲۶)
آن کسان که دور می باشند هم
از زنان خویش از روی قسم
مر زنان را هست حد انتظار
چار ماه اندر جدایی در قرار
وطیِ ایشان راست اندر اعتدال
چار ماه تام حد اعتزال
میخورد سوگند مردی از غضب
یا ز اضراری و شد عزلت طلب
که نیاید در تکلّم با نساء
باشد این یا از غضب یا از رضاء
پس کند برگشت بر وی نیست بیم
حق ببخشد کو غفور است و رحیم
ور که مدت منقضی گردید و باز
جمع او با زن نشد در اهتزاز
باید الزامش نمودن بر رجوع
هم دهد کفاره در حال وقوع
یا دهد بر وجه الزامش طلاق
ور نماید امتناع او از فراق
حبس و بندش واجب آمد در جزا
که نماید یا رجوع او یا رها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.