|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ فوت یکی از پادشاهان به نام محمد شاه غازی است. شاعر از ویژگیهای مثبت و عدل او یاد میکند و به فضائل و کرامات خداوند اشاره میکند. در نهایت، شاعر امیدوار است که نور الهی بر مزار او بتابد و یادش همواره زنده بماند.
هوش مصنوعی: وقتی پادشاه از دنیا رفت، به جایی نزدیک به خداوند منتقل شد.
هوش مصنوعی: خسرو عادل محمد شاه غازی، کسی بود که همواره در سلطنت خود مورد احترام و ستایش قرار داشت.
هوش مصنوعی: باد جاودانی که همیشه از عشق محمد وزیدن میگیرد، از جانب خداوند و پشتیبانی اوست.
هوش مصنوعی: من به خوبیها و بخششهای انسانهای بزرگ امید دارم، همچنان که از میوهای تلخ میتوان شهد شیرین استخراج کرد و از خارهای گیاهان هم ممکن است گل زیبایی بروید.
هوش مصنوعی: در این شعر به اتفاقی اشاره شده که پس از فقدان شخصی بزرگ، نوعی زیبایی و نور به وجود آمده است. این شخص، تأثیری عمیق گذاشته و یاد او در دلها باقی مانده؛ به طوری که هنگام یادآوریاش، صحنهای آرام و نورانی بر فضای او طنینانداز میشود. با این حال، فقدانش با خود نعمتی از قضا و رحمت الهی به همراه دارد که به مزار او میبارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.