چشم یوسف گر به خواب آن چهر عالمتاب دیدی
حاش لله گر دگر چشمش به عالم خواب دیدی
خشک کردی پیر دهقان سرو و سوری بهر هیزم
گر به بستانت خرامان گلبن سیراب دیدی
گر صبا بر لاله و سنبل گذشتی در حضورت
روی آن بیرنگ خواندی زلف آن بی تاب دیدی
کاش ناصح پنجه کردی با تو کاندر دلبری ها
زور بازوی تو بیش از رستم و سهراب دیدی
فاتحه وارونه خواندی قبله ی بیت الحرم را
گر امام مسجدت ابروی چون محراب دیدی
خود تصور کن که حالش چیست در شبهای هجران
آنکه در ایام قربش آنقدر بی تاب دیدی
در فراقت خود بگواز گریه چون حالی کند دل
آنکه در عین وصالش دیده پرخوناب دیدی
از سر دنیا و دین مشتاق بر می خاست صد ره
گر حصول وصل را سودی در این اسباب دیدی
خدمتت را من نیم درخور ولی فخرم همین بس
چون سگم تا قابل دربانی آن باب دیدی
با تو از طومار غم کوته نکردی این سخن را
کرده چندانت صفایی کار از اطناب دیدی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی چهره محبوب می‌نگرد و از تأثیر آن بر دل و جان خود سخن می‌گوید. او تأمل می‌کند که اگر زیبایی‌ها و جلوه‌های دل‌انگیز محبوب را می‌دیدی، چگونه حالت تغییر می‌کرد. شاعر به بیان حال عاشقان در جدایی و دلتنگی می‌پردازد و به یادآوری لذت‌های وصال و سختی‌های فراق می‌پردازد. همچنین، به قدرت عشق و زیبایی محبوب اشاره می‌کند و خود را در مقام خدمت‌گزاری به محبوب می‌بیند. در نهایت، او از غم و اندوهی که در این عشق همراه است، می‌گوید و بر ارزش این عشق تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر چشمان یوسف خواب آن چهره زیبای عالمتاب را می‌دید، بسیار بعید بود که دوباره چشمانش به خواب بروند.
هوش مصنوعی: پیر دهقان باغ و گیاهان را خشک کرده است، اما اگر در باغش گل‌های سرسبز و خرم را ببینی که از آب سیراب شده‌اند، متوجه می‌شوی که هنوز زندگی و زیبایی در طبیعت وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر نسیم به گل‌های لاله و سنبل بگذرد، در حضور تو، رنگ آنها را کمرنگ می‌بیند و زلف کسی را که بی‌تاب است، محسور می‌یابد.
هوش مصنوعی: اگر ناصح و نصیحت کننده نیرومندید که با تو روبرو شود، ای کاش می‌دید که در دلبری و عشق، قدرت تو از رستم و سهراب نیز بیشتر است.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که کسی در هنگام خواندن فاتحه، به جای رو به قبله بودن، رو به سمت دیگر ایستاده و این موضوع به خاطر نگرش و حالت امام مسجد است که به ابروهایی شبیه محراب توجه کرده است. به طور کلی، این بیت به نوعی به اشتباه در ادای عبادت و تأثیر ظاهر فردی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: تصور کن حال کسی را که در شبهای دوری و جدایی به سر می‌برد، کسی که در زمان نزدیکی و وصالش چنان بی‌تاب و بی‌قرار بود.
هوش مصنوعی: در هنگامی که تو دوری، من به شدت گریه می‌کنم. حال دل کسی که در لحظه وصال تو، با چشمانی پر از اشک و غم مواجه شده، چه شکلی خواهد بود؟
هوش مصنوعی: اگر انسان از آغاز دنیا و دین، به عشق و علاقه برمی‌خیزد، این به خاطر این است که اگر به اتصال و وصالی دست یابد، در این وسایل و ابزار، سودی خواهد دید.
هوش مصنوعی: من برای خدمت به تو، شایسته نیستم، اما همین برای من بس است که چون سگی وفادار، به درب آن مقام می‌رسم.
هوش مصنوعی: تو با من به خاطر غم‌هایت سخن نمی‌گویی و این حرف‌ها را چند بار گفته‌ای، اما از طولانی شدن این موضوع متوجه‌ی زشتی کار خودت نشدی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.