سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۱ یاری دارم که روش دیدن نتوان وز سلسلهٔ موش بریدن نتوان بی پرده از او سخن شنیدن نتوان جز راه فنا به او رسیدن نتوان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر وجود موجودی است که شناخت و درک آن دشوار است. این یاری آنقدر عالی و فراتر از درک بشر است که نمی‌توان به سادگی به او دست یافت و یا از او سخن گفت. تنها راه رسیدن به او، پیمودن مسیر فنا و از خودگذشتگی است.
هوش مصنوعی: یاری دارم که زیبایی‌اش چنان است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را ببیند و نمی‌تواند از آن دل بکند.
هوش مصنوعی: برای درک حقیقت او، نمی‌توان به طور مستقیم و بدون پرده صحبت کرد و جز از طریق راهی که به نابودی می‌انجامد، نمی‌توان به او رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان
دینی که ز شرط تو بریدن نتوان
وهمی که به ذات تو رسیدن نتوان
دهری که ز دام تو رهیدن نتوان
بی تو به وجود آرمیدن نتوان
با تو به جز از عدم گزیدن نتوان
کاریست عجب، در تو رسیدن نتوان
وانگه ز تو یک لحظه بریدن نتوان
عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان
دینی که ز عهد تو بریدن نتوان
علمی که به کنه تو رسیدن نتوان
زهدی که در دام تو رهیدن نتوان
روی تو نگاه خویش دیدن نتوان
وز دیدن تو طمع بریدن نتوان
کی دیده ببیندت که در دیده ی من
تو نوری و نور دیده دیدن نتوان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.