|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تحلیل مفهوم رویش دانه در زمین می‌پردازد و اشاره می‌کند که دانه به محض ورود به زمین، به شکل نامناسبی رشد نمی‌کند. او از این نکته یاد می‌کند که آسمان‌ها و ستاره‌ها نمی‌توانند بر زندگی انسان به‌طور کامل تسلط داشته باشند. او همچنین بر اهمیت آشنایی با حق تأکید می‌کند و می‌گوید کسی که با حقیقت آشنا نیست، مانند سگی است که حتی نفس خود را نمی‌شناسد. در نهایت، شاعر به ناامیدی از عدم درک و آشنایی با حقیقت در میان مردم اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: درختی که از دانه‌ای در زمین روییده است، نشان‌دهنده‌ی تلاش و رشد است. اما اگر باران و ابرهایی را که بر آن نمی‌بارند، در نظر نگیریم، آن درخت هرگز نمی‌تواند به شکوفایی و ثمر دهی برسد. به عبارت دیگر، برای پیشرفت و شکوفایی، باید منابع و فرصت‌های لازم فراهم شوند.
هوش مصنوعی: آشکار است که خورشید با شبنمی که جذب کرده، نشان می‌دهد که در آسمان هیچ چیز دائمی و ثابتی وجود ندارد و هیچ‌چیز در این دنیای گذرا به اندازه‌ی کافی قابل توجه نیست.
هوش مصنوعی: هر کسی که با حق و حقیقت آشنا نیست، مانند سگی که بویی را نمی‌شناسد، نمی‌تواند به درستی درک کند و به دنبال آن برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کند چه نشو و نما دانه زمین گیری
که در گذار ندیده است ابر تصویری
مبرهن است ز شبنم ربایی خورشید
که در بساط فلک نیست دیده سیری
به هر که نیست به حق آشنا، ندارد کار
[...]
چرا به کار جهان روز و شب به تدبیری
مکن تلاش مگر بی خبر ز تقدیری
ز بار پیری وغم خم شود قدت چون نخل
کنون اگر چه به قامت چو سرو کشمیری
تو ای جوان دل پیر شکسته را مشکن
[...]
نخست آنکه اگر از بتول دلگیری
به خدمت تو زمن سر زده است تقصیری
ز بعد آن همه زحمت، مرا در این پیری
شد از نتیجهٔ این انقلابِ تزویری
نصیب بیل زدن، روزی از زمین گیری
پی نکوهش این انقلاب اکبیری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.