|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به مفهوم انسانی و روحی اشاره دارد. او بیان می‌کند که با وجود اینکه ما از خاک هستیم، دل و جانمان به جستجو و زیبایی‌های زندگی مشغول است. همچنین، اشاره می‌کند که در مسیر زندگی، دوباره به گناهان خود بازگشته‌ایم و از توبه خود پشیمان شده‌ایم. در حقیقت، او به چالش‌های زندگی و رابطه‌اش با گناه و توبه می‌پردازد.
هوش مصنوعی: با این که ما از خاک ساخته شده‌ایم، اما ظرفیت پذیرش دل و جان را پیدا کرده‌ایم. مانند زمین که در بهار زیبا و دل‌انگیز می‌شود، ما نیز زیبایی و لطافت را در خود جذب کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: در خیابان‌های مستی و خرابی، کسی نیست که بی‌پروا رفتار کند، وگرنه ما سال‌هاست که از تصمیمات قبلی‌مان پشیمان شده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرچه خاکیم پذیرای دل و جان شده‌ایم
چون زمین، آینهٔ حسن بهاران شده‌ایم
تا خبردار ز سرّ لب جانان شده‌ایم
خبر این است که سر تا به قدم جان شده‌ایم
تا به یاد لب او جام لبالب زده‌ایم
واقف از خاصیت چشمهٔ حیوان شده‌ایم
جام‌جم گر طلبی مجلس ما را دریاب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.