گنجور

 
صائب تبریزی

سرمه یعقوب را مالیده گرد دامنش

دست برده است از ید بیضا بیاض گردنش

عشق در هر دل که افروزد چراغ دوستی

برق چون پروانه می گردد به گرد خرمنش

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode