تسکین دل به زلف پریشان چه می‌کنی؟
این شعله را خموش به دامان چه می‌کنی؟
هر ذره‌ای سپند رخ آتشین توست
ای آفتاب‌روی، نگهبان چه می‌کنی؟
یوسف حریف سیلی اخوان نمی‌شود
ای ساده‌لوح گل به گریبان چه می‌کنی؟
در خاک نرم، نخل هوس ریشه می‌کند
چندین ملایمت به نگهبان چه می‌کنی؟
مصر از فروغ روی تو آتش گرفته است
خود را نهفته در چَهِ کنعان چه می‌کنی؟
روی ترا به خون شهیدان چه حاجت است؟
از لاله زیب کان بدخشان چه می‌کنی؟
آیینه پیش رو نه و سیر بهشت کن
با این رخ شکفته گلستان چه می‌کنی؟
این مصرع بلند ز خاطر نمی‌رود
ای سروناز این همه جولان چه می‌کنی؟
دل نیست گوهری که ز کف رایگان دهند
انگشت خویش زخمی دندان چه می‌کنی؟
صائب ز آب خضر نکرده است کس زیان
با تیغ او مضایقه جان چه می‌کنی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش اشاره می‌کند و نگرانی خود را درباره توصیف و حفظ آن زیبایی ابراز می‌دارد. او از زلف پریشان و شعله‌های عشق سخن می‌گوید و به محبوب خود می‌گوید که با این زیبایی‌هایش چه می‌کند. شاعر به نمادهای مختلفی نظیر یوسف، نخل، و آتش اشاره می‌کند تا عمق عشق و احساسات خود را نشان دهد و حسرت می‌خورد که زیبایی‌های او چه بهایی دارند. در نهایت، شعر به این نکته می‌رسد که دل و احساسات نمی‌توانند به آسانی به دست آیند و باید ارزش آنها را درک کرد.
هوش مصنوعی: به چه نحو می‌خواهی دل را با موهای پریشان آرام کنی؟ این شعله‌ی عشق را با دست خودت خاموش کردن چه فایده‌ای دارد؟
هوش مصنوعی: هر قسمتی از وجودت شبیه به شعله آتش است، ای کسی که چهره‌ات مثل آفتاب می‌درخشد. تو که نگهبان هستی، چه کار می‌کنی؟
هوش مصنوعی: یوسف هیچ‌گاه نمی‌تواند با مشکلات و چالش‌های سختی که از سوی برادرانش می‌آید مقابله کند. ای بی‌خبر، چرا به دنبال دلیلی برای گریه کردن هستی؟
هوش مصنوعی: نخل در خاک نرم به راحتی ریشه‌دار می‌شود، اما تو با نگهبان چه ملایمت می‌کنی؟
هوش مصنوعی: مصر به خاطر زیبایی تو در حال سوختن است، تو که خود را در چاه کنعان پنهان کرده‌ای. چه کار می‌کنی؟
هوش مصنوعی: چرا برای نشان دادن زیبایی تو به خون شهیدان نیاز داریم؟ از گل‌های سرخ و زیبا چه بهره‌ای می‌بری؟
هوش مصنوعی: آیینه را جلوی خودت بگذار و به زیبایی‌های بهشت فکر کن؛ با این چهره‌ی زیبا که همچون گلستان شکفته است، چه کار می‌کنی؟
هوش مصنوعی: این یادآوری از ذهنم نخواهد رفت، ای زیباپرست، چرا اینقدر با زیبایی خود فریب می‌دهی و جلوه‌گری می‌کنی؟
هوش مصنوعی: دل، همچون گوهر ارزشمندی نیست که به راحتی و بدون هزینه در دست دیگران قرار گیرد. اگر انگشتت را زخمی کنی، چه فایده‌ای دارد؟
هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آب حیات خضر آسیب ندیده است، پس چرا با این تیغ جانت به مشکل برخورده‌ای؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
دوشم سحر گهی ندی حق بجان رسید
کای روح پاک مرتع حیوان چه می کنی
تو نازنین عالم عصمت بدی کنون
با خواری و مذلّت عصیان چه می کنی
پروردهٔ حظائر قدسی بناز وصل
[...]
هرسوی جلوه‌ای گل خندان چه می‌کنی
خود را بهر کنار خرامان چه می‌کنی
جایی دگر نماند که گیرم عنان تو
رفتم ز کار این همه جولان چه می‌کنی
بنما به عاشق آن لب آلودهٔ شراب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.