چرب‌نرمی می‌کند کوته‌زبان شمشیر را
سخت‌رویی می‌شود سنگِ فِسان شمشیر را
سینه‌صافان بی‌خبر از رازِ عالم نیستند
هست در پردازِ جوهرها نهان شمشیر را
سیل در معموره‌ها دادِ خرابی می‌دهد
صید فربه می‌کند مطلق عنان شمشیر را
ترکِ خونریزی نکرد آن غمزه در ایامِ خط
کی شود پیچیده از جوهر، زبان شمشیر را
گرچه صیدِ لاغرِ من قابلِ فِتراک نیست
می‌توان کردن به سوزن امتحان شمشیر را
می‌پذیرد زود لوحِ ساده نقشِ همنشین
کرد جوهردار آن مویِ میان شمشیر را
ماهیان را موجهٔ دریا دعایِ جوشن است
بی‌زبانی می‌کند حِرزِ امان شمشیر را
جوی شیر از بازوی فرهاد می‌بخشد خبر
در جراحت می‌شود جوهر عیان شمشیر را
بوی گلزارِ شهادت هر‌که را بی‌تاب کرد
چون لبِ پان‌خورده می‌بوسد دهان شمشیر را
جوهرِ مردی نمی‌داند فریب و مکر چیست
دامِ پیدا، دانه می‌باشد نهان شمشیر را
در سرشتِ سخت‌جانان قناعت حرص نیست
قطرهٔ آبی کند رَطب اللسان شمشیر را
داس دایم در کمینِ خوشه‌های سرکش است
آسمان دارد پی گردنکشان شمشیر را
غمزه دارد از دلِ سنگینِ او بر کوه پشت
می‌دهد بی‌رحمیِ جلاد، جان شمشیر را
حرصِ ظلمِ آهنین‌دل از کهنسالی فزود
مانع از خون نیست قد چون کمان شمشیر را
هر که را از چار‌دیوارِ عناصر دل گرفت
می‌شمارد سبزهٔ آبِ روان شمشیر را
بختِ خواب‌‌آلوده‌ای دارم که در خونریز من
می‌شود جوهر رگِ خوابِ گران شمشیر را
بس که تلخی دیده‌ام صائب ازان بیدادگر
تلخ می‌گردد ز خونِ من دهان شمشیر را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف قدرت و تاثیرگذاری شمشیر و به طور کلی نماد جنگ و نبرد می‌پردازد. شاعر با استفاده از تمثیل‌ها و تصاویری هنرمندانه، به ویژگی‌های مختلف شمشیر اشاره می‌کند؛ از جمله نرمی و سختی آن، رازهای نهان و قدرت تأثیرگذاری‌اش بر انسان‌ها. وی همچنین به تفسیر احساسات انسانی مانند عشق، خونریزی و حرص پرداخته و به ارتباط انسان‌ها با مرگ و زندگی اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر با بیان تلخی‌هایی که در زندگی خود تجربه کرده، مفهوم تلخی و تاثیر آن را به تصویر می‌کشد. این اشعار نمایانگر نگرانی‌های انسانی و جوتراس‌های عمیق از جنگ و مبارزه است.
هوش مصنوعی: شمشیر نرم و چرب می‌شود، اما زبان کوتاه و ناتوان است؛ به همین ترتیب، وقتی به سنگی سخت برخورد می‌کند، حالتی دشوار و مقاوم پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: افرادی که دلشان پاک و خالص است، از اسرار جهان بی‌اطلاع نیستند. در عمق وجود و ماهیت اشیا، حقیقت‌ها و رازهایی نهفته است که مانند تیغی تیز، می‌تواند به روشنی درک شوند.
هوش مصنوعی: سیلاب‌ها در شهرها باعث ویرانی می‌شوند، اما در عین حال شکارهای خوبی را نیز در پی دارند و قدرت شمشیر را آزاد می‌کنند.
هوش مصنوعی: غمزه‌ای که در روزهای خطیر به وجود آمده، هرگز از خونریزی دست برنداشته است. زمانی که زبان شمشیر از جوهر پر شود، چه حوادثی رخ خواهد داد.
هوش مصنوعی: اگرچه شکار من آن‌قدر لاغر است که در تله نمی‌افتد، اما می‌توان با سوزن هم قدرت شمشیر را آزمایش کرد.
هوش مصنوعی: به راحتی می‌توان فهمید که چقدر تحت تأثیر معاشرت با دیگران قرار می‌گیرد و این تأثیر می‌تواند به اندازه‌ای باشد که حتی جزئیات ظریفی مانند رنگ و بوی خاص را نیز در خود جای دهد.
هوش مصنوعی: ماهیانی که در دریا زندگی می‌کنند، به دعا و نیایش وابسته‌اند و به خاطر بی‌زبانی، به شمشیر (خطر) پناه می‌برند.
هوش مصنوعی: فرهاد با قدرت و دقت خود، شیر را از بازویش می‌کَشد و این عمل، نشان‌دهندهٔ توانایی و شجاعت اوست. در عین حال، زخم‌هایی که بر او وارد شده، حقیقت و اصالت تیغ را بیشتر آشکار می‌کنند.
هوش مصنوعی: هر کسی که با بوی گلزار شهادت بی‌قرار و دلتنگ می‌شود، مانند کسی که لب‌هایش از شدت تشنگی ترک برداشته، به استقبال شمشیر می‌رود و آن را می‌بوسد.
هوش مصنوعی: روح و حقیقت مرد واقعی هرگز فریب و نیرنگ را نمی‌شناسد. او در دنیای آشکار، خود را به دام نمی‌اندازد، بلکه در حقیقت، دانه یا هدف پنهانی را در نظر دارد. مانند شمشیری که در باطن خود قدرت و کارایی دارد.
هوش مصنوعی: در وجود افرادی که صبر و استقامت دارند، حریص بودن وجود ندارد؛ مانند این که یک قطره آب می‌تواند به راحتی زبانی را نرم کند، مثل اثر یک شمشیر.
هوش مصنوعی: مار با داس همیشه در انتظار خوشه‌های سرکش است. آسمان در پی کسانی است که می‌خواهند سرش را بلند کنند.
هوش مصنوعی: نگاه او چنان مأیوس و سنگین است که حتی کوه‌ها را هم به زانو درمی‌آورد و این نشان از بی‌رحمیِ قاتل دارد که با بُریدن جان، به راحتی شمشیر می‌زند.
هوش مصنوعی: طمع و ظلم افرادی که دل‌های سرد و بی‌رحمی دارند، به مرور زمان بیشتر می‌شود. اما این ظلم نمی‌تواند از جاری شدن خون و خونریزی جلوگیری کند، درست مانند این که قدی بلند مثل کمان، نمی‌تواند مانع از حرکت شمشیر شود.
هوش مصنوعی: هرکس که از چهار دیوار عناصر و دنیای مادی دل برگیرد و به سمت معنویات برود، به جای اتکا به وسیله‌های فیزیکی و مادی، به انرژی زندگی و نیروهای جاری در طبیعت پی می‌برد و آن را به نوعی قدرت و آزادی می‌بیند.
هوش مصنوعی: من بختی دارم که خواب‌آلود به نظر می‌رسد و در میان خون‌ریزی‌ها، به‌نوعی به عمق جان من می‌نشیند، مانند جوهر رگ‌هایی که خواب سنگینی از شمشیر دارند.
هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و ستمی که دیده‌ام، آن‌قدر تلخ شده‌ام که حتی دهان شمشیر هم از خون من تلخ می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
گرکنی با موج خونم همزبان شمشیررا
می‌کشم در جوهر از رگهای جان شمشیر را
می‌دهد طرز خرم فتنه پیکر قامتت
پیچ وتاب جوهر از موی میان شمشیر را
از خم ابروی خونریزتو هر جا دم زند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.