در شهر اگر ملول نگردیم چون کنیم؟
دامان دشت نیست که مشق جنون کنیم
ما کاسه سرنگون و فلک کاسه سرنگون
در خانمان خرابی هم سعی چون کنیم؟
چون رود نیل کوچه دهد چرخ آبگون
از آه سرد چون ید بیضا برون کنیم
ما مرد قطع کردن این راه نیستیم
خاری به خون خویش مگر لاله گون کنیم
صائب جدال شیوه ما نیست در مصاف
ما خصم را به چرب زبانی زبون کنیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حس ملول بودن در زندگی شهری می‌پردازد و از ناکامی‌ها و بی‌حوصلگی‌هایی که در این محیط وجود دارد، سخن می‌گوید. شاعر از دشت و آزادی خارج از شهر یاد می‌کند و به این نکته اشاره دارد که در محیط خانه نیز احساس خرابی و ناآرامی دارد. او به عدم توانایی در مقابله با مشکلات به صورت خشونت‌آمیز اشاره می‌کند و از استفاده از هوش و زبانی شیرین برای غلبه بر adversaries صحبت می‌کند. در کل، شعر به نوعی حس ناامیدی و جستجوی راهی برای رهایی از محدودیت‌ها را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر در این شهر خسته و بی‌حوصله نشویم، چه کنیم؟ اینجا جایی برای تجربه جنون و آزادی نیست.
هوش مصنوعی: ما در دوران سختی و مشکلات قرار داریم و وضعیت مان به هیچ وجه خوب نیست. چگونه می‌توانیم در این شرایط خراب و ویران، از کار یا تلاش دست برداریم؟
هوش مصنوعی: وقتی که نیل، به ما راهی می‌دهد، آسمان مانند آبی می‌شود و از غم و آه سرد، به زندگی بیرون می‌آییم.
هوش مصنوعی: ما انسان‌هایی نیستیم که این مسیر را به راحتی ترک کنیم، حتی اگر به بهای خون خود باشد، ما می‌خواهیم نتیجه‌اش زیبا و دل‌انگیز باشد.
هوش مصنوعی: ما در برخورد با دشمنان‌مان به جدل و بحث نمی‌پردازیم؛ بلکه با نیرنگ و سخن‌وری، آنها را به زانو درمی‌آوریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آگه نیی که بیتو شب و روز چون کنیم
دل را کنیم خون وز چشمان برون کنیم
جور وجفا هر آنچه توافزون کنی به ما
ما با توطور مهر ووفا را فزون کنیم
دیوانه راست جای به زنجیر زلف تو
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.