ما در شکست گوهر یکدانه خودیم
سنگ ملامت دل دیوانه خودیم
چون بلبل از ترانه خود مست می شویم
ما غافلان به خواب ز افسانه خودیم
در خون نشسته ایم ز رنگینی خیال
چون لاله دل سیاه ز پیمانه خودیم
از پاس آشنایی احباب فارغیم
ممنون وحشت دل بیگانه خودیم
گیریم گل در آب به تعمیر دیگران
هر چند سیل گوشه ویرانه خودیم
چون تاک در بریدن خود فتح باب ماست
باران طلب ز گریه مستانه خودیم
ما را غرور راهنما نیست راهزن
بیت الحرام خلق و صنمخانه خودیم
چون غنچه نیست از دگران فتح باب ما
منت پذیر همت مردانه خودیم
دست فلک کبود شد از گوشمال و ما
مشغول خاکبازی طفلانه خودیم
ما چون کمال ز گوشه نشینی درین بساط
هر جا رویم معتکف خانه خودیم
صائب شده است برق حوادث چراغ ما
تا خوشه چین خرمن بی دانه خودیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات عمیق و سرگردانی خود می‌پردازد. او از ناامیدی و بی‌دلی خود صحبت می‌کند و تصریح می‌کند که در دنیایی پر از زیبایی‌ها و افسانه‌ها اما همچنان در خواب غفلت به سر می‌برد. شاعر به تمثیل‌های مختلفی مانند بلبل، لاله و غنچه اشاره می‌کند تا نشان دهد که به رغم زیبایی‌های ظاهری، در عمق وجود خود با یأس و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند.
او از عدم توانایی در برقراری ارتباط با آشنایان و مشغولیت به مشکلات دیگران سخن می‌گوید و در عین حال به یادآوری این نکته می‌پردازد که در تلاش برای تغییر دنیا، خود در ورطه‌ی ناچیزی گیر کرده است. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که زندگی‌اش همچنان در جستجوی معناست و تحت تأثیر حوادث بی‌محتوا و ابهام‌آلود باقی مانده است.
هوش مصنوعی: ما در ناامیدی و شکست، ارزش و زیبایی واقعی خود را از دست داده‌ایم و در دل احساسات آشفته و دیوانه‌وار خود، زیر بار سرزنش‌ها و ملامت‌ها به سر می‌بریم.
هوش مصنوعی: ما مانند بلبل که از ترانه‌اش سرمست می‌شود، در حالی که غافلیم، در خواب افسانه خود فرورفته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در غم و اندوهی عمیق غوطه‌وریم، مثل لاله‌ای که به خاطر رنگین‌کمانی از آرزوها دلی سیاه و گرفته دارد. زندگی‌مان تحت تأثیر نوشیدنی خودمان است و ما از بحران احساسات رنج می‌بریم.
هوش مصنوعی: ما از آشنایی با دوستان و خاطرات آنها رهایی یافته‌ایم و تنها احساس ترس و نگرانی در دل بیگانه‌ای داریم.
هوش مصنوعی: ما حتی در شرایط سخت و خراب، در تلاش هستیم تا به دیگران کمک کنیم و زیبایی بسازیم، چون ممکن است که خودمان در ویرانی و دشواری قرار داشته باشیم.
هوش مصنوعی: ما همچون انگور که در زمان چیدن خود را تسلیم می‌کند، در طلب بارانی هستیم که به ما زندگی و شادابی بخشد. این باران، نتیجه گریه و اشتیاق ما برای دست‌یابی به حقیقت و عشق است.
هوش مصنوعی: غرور ما را به درستی هدایت نمی‌کند و ما در این مسیر گمراه هستیم. در واقع، ما خود را در جستجوی معبود و کعبه‌مان می‌یابیم.
هوش مصنوعی: ما مانند غنچه‌ای نیستیم که از دستان دیگران شکوفا شویم؛ بلکه با تلاش و اراده خود، به دستاوردهای بزرگ دست خواهیم یافت.
هوش مصنوعی: زندگی ما درگیر بازی‌های کودکانه‌مان است در حالی که آسمان به خاطر درد و رنج خود در حال تیره شدن و کبود شدن است.
هوش مصنوعی: ما به دلیل اینکه کمال و آرامش را در گوشه‌نشینی یافته‌ایم، هر جا که برویم، دل‌تنگ خانه و فضای خودمان هستیم.
هوش مصنوعی: حوادث و اتفاقات زندگی ما مانند برقی روشن کننده شده است تا ما در جستجوی خوشبختی و کامیابی، از تمام امکانات و فرصت‌های موجود استفاده کنیم، حتی اگر نتیجه‌ای نداشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم
گنج غمیم و در دل ویرانهٔ خودیم
لب تر نکرده ایم ز جام و سبوی کس
جاوید مست جرعه و پیمانهٔ خودیم
با غم نشسته ایم به تدبیر عقل خویش
[...]
ما تازه روی چون صدف از دانه خودیم
خرسند از محیط به پیمانه خودیم
چون غنچه روی دل به خود آورده ایم ما
برگ نشاط گوشه میخانه خودیم
ما را غریبی از وطن خود نمی برد
[...]
ما پای در گل از دل دیوانهٔ خودیم
ما غرق خون ز چشم سیه خانهٔ خودیم
گلخن نمود بر سرما اشک ما خراب
پیوسته خود خراب کن خانهٔ خودیم
خون جگر خوریم و نگیریم می ز کس
[...]
مجنون دشت گریه مستانه خودیم
آزاد کرده دل دیوانه خودیم
آیینه خاطریم ز تأثیر عشق پاک
جویای وصل روی تو در خانه خودیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.