گنجور

 
صائب تبریزی
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات »

غزل شمارهٔ ۵۰۸۰

آن لاله عذاری که منم داغ و کبابش

از خون جگر سوختگان است شرابش

بیهوشیش از کاوش دل باز ندارد

چشمی که بود شوخ چو مژگان رگ خوابش

این لنگر تمکین که به خود حسن سپرده است

مشکل که کند حلقه خط پا به رکابش

از خانه به بازار صبوحی زده آید

حسنی که زآیینه بود عالم آبش

چشمی که شود صیقلی باده روشن

از خشت سر خم بود آماده کتابش

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode