در جلوه گاه حسن، سراپای دیده باش
در پیش زنگی آینه زنگ دیده باش
در جویبار عقل به لنگر خرام کن
در بحر عشق کشتی طوفان رسیده باش
در جستجوی خانه در بسته است فیض
دایم چو غنچه سر به گریبان کشیده باش
ماهی زبان بحر شد از فیض خامشی
در بزم اهل حال زبان بریده باش
یاد از نگاه گیر طریق سلوک را
درعین آشنایی مردم رمیده باش
پای گریز، شهپر پرواز دشمن است
گر پیش سیل روی آرمیده باش
صائب ببند لب ز بد و نیک مردمان
در دفتر جهان،سخن ناشنیده باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیباییها و تجربیات عمیق روحی و عاطفی میپردازد. شاعر از خواننده میخواهد که در جستجوی زیباییهای زندگی و عشق، به مشاهده و تفکر بپردازد. او بر این نکته تأکید میکند که باید در برابر چالشهای زندگی ثابت قدم ماند و از ادراکات عمیق بهره برد. در عین حال، اشاره میشود که انسان باید از قضاوت درباره دیگران اجتناب کند و خود را در مسیر سلوک و یاد خدا قرار دهد. این شعر به نوعی دعوت به خودآگاهی و غور در درون است.
هوش مصنوعی: در منظر زیبایی، تمام وجودت را با دقت بنگر و در مقابل زنگی که آینه را میپوشاند، با دقت بیشتری نگاه کن.
هوش مصنوعی: در جویبار عقل خود را ثابت کن و در دریای عشق، با کشتیای که به طوفان برخورد کرده است، روبهرو باش.
هوش مصنوعی: در پی یافتن مکانی امن و آرامشبخش هستم، مانند غنچهای که به سمت درون خود میرود و در جستجوی در چهرهاش پنهان است.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که ماهی به واسطه سکوت و آرامش در دل دریا زبان به گوشت می آورد و از طرف دیگر، در محافل نورانی افرادی که حال و هوای معنوی دارند، صحبت کردن و به زبان آوردن احساسات و رازها نیز لازم نیست، بلکه خاموشی و سکوت نیز میتواند زبانی خاص و مؤثر باشد.
هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که در مسیر سلوک، حتی در میان آشناییها، باید مراقب نگاه و رفتار خود باشی تا مبادا مردم از تو دور شوند.
هوش مصنوعی: اگر که پا را از میدان فراری بگذاری، پرواز دشمن به سمت تو نزدیکتر میشود، حتی اگر در برابر سیل هم قرار گرفته باشی.
هوش مصنوعی: خودت را از قضاوت درباره خوبی و بدی افراد دیگر دور نگهدار و سعی کن در این دنیای پر از حرف و حدیث، به سخنهایی که ناشناخته و ناآشنا هستند، گوش ندهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با خلق همنشین و، از ایشان رمیده باش
مضمون دلنشین ز خاطره پریده باش
از خود چنان مرو، که دگر رو به پس کنی
از چشم خویش همچو سرشک چکیده باش
غافل مشو ز دشمنی خویش، یک نفس
[...]
ای دل هم آرمیده و هم می رمیده باشد
آه به باد رفته و اشک چکیده باش
جمعیت دل ار طلبی راه درد گیر
یعنی به رنگ غنچه گریبان دریده باش
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.